Τη σήμερον ημέρα, απολαμβάνουμε τα πιο καλοεξοπλισμένα αυτοκίνητα στα χρονικά. Έχουμε φτάσει σε σημείο να διαμαρτυρόμαστε αν ένα μοντέλο δεν έχει κάμερα οπισθοπορείας ή έστω αισθητήρες παρκαρίσματος, ενώ αν τυχόν εμφανιστεί νέο μοντέλο με χειροκίνητα παράθυρα πίσω, γίνεται αντικείμενο μελέτης. Παλιότερα όμως, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Και η Skoda Octavia 1ης γενιάς, θα μας ταξιδέψει σε αυτή την εποχή.
Πριν δυο δεκαετίες, οι βασικές εκδόσεις ήταν πραγματικά βασικές. Δεν μιλάμε για μικρότερες οθόνες αφής ή απουσία τους, έλλειψη ζαντών αλουμινίου και air condition αντί κλιματισμού. Τότε, στη βάση καθημερινών αυτοκινήτων έβλεπες εκδόσεις χωρίς air condition, παράθυρα με μανιβέλα ακόμα και για τους μπροστά, CD player στον έξτρα εξοπλισμό (ή να μη διατίθενται καθόλου), προαιρετικό ABS και στάνταρ μόνο μετωπικούς αερόσακους. Πρακτικά, αγόραζες ένα αυτοκίνητο και ό,τι ήταν υποχρεωτικό από το νόμο να διαθέτει. Κάποιες αγορές ήταν ακόμα πιο «προνομιούχες», καθότι η φορολογία ανάγκαζε τις εταιρίες να τοποθετούν αδύναμα μοτέρ σε βαριές «καρότσες».
Στη χώρα μας έχουμε δει πολλές τέτοιες περιπτώσεις, ωστόσο οι αντιπροσωπείες συνήθως πρόσεχαν τα επίπεδα εξοπλισμού. Στην Τσεχία και επιλεγμένες γειτονικές χώρες, αντίθετα, η Skoda λάνσαρε μια έκδοση της πρώτης Octavia που εκτός από βασική, υπήρξε ο ορισμός της ανεπάρκειας. Προκειμένου να τονίσει τις πωλήσεις και να προσφέρει μια Octavia για όσους ήθελαν να κάνουν απλά τη δουλειά τους, οι Τσέχοι αφαίρεσαν σχεδόν τα πάντα από τον εξοπλισμό. Air condition, ηχοσύστημα, ηλεκτρικά παράθυρα, επενδύσεις και ηχομόνωση από όπου μπορούσαν, όλα πήγαν περίπατο. Ακόμα και οι προστατευτικές λωρίδες στις πόρτες απουσίαζαν! Το μόνο που ξεχώριζε το liftback από τις βασικές εκδόσεις παλαιότερων ετών, ήταν πως διέθετε τάσια και βαμμένους προφυλακτήρες.
Για να ολοκληρώσουν το πακέτο, οι μηχανικοί της Skoda έβαλαν κάτω από το καπό τον 1.4 MPI. Όχι των 75 ίππων, που είδαμε και στη χώρα μας. Ένα διαφορετικό μοτέρ, με ρίζες στη δεκαετία του 60 και μεταγενέστερα στο μηχανοστάσιο του Favorit! Ο κινητήρας ουσιαστικά ήταν μια υπερκυβισμένη εκδοχή του 1.300άρη, που κινούσε τα Favorit και Felicia. Η αύξηση της διαδρομής ανέβασε τη χωρητικότητα στα 1.397 κ.εκ. από 1.289 κ.εκ., δίνοντας παράλληλα μια τόνωση στην ισχύ. Όταν λέμε «τόνωση», μιλάμε για 60 άλογα αντί 54. Και ολογράφως: εξήντα άλογα. Για Octavia…
Οι τεχνικοί έκαναν ό,τι μπορούσαν στο «μακιγιάρισμα», τοποθετώντας κοντύτερες σχέσεις στο 5άρι χειροκίνητο κιβώτιο. Η συγκεκριμένη έκδοση, λόγω του ότι δεν είχε τίποτα από εξοπλισμό, ήταν Lotus Elise για τα δεδομένα του μοντέλου (στα 1.160 κιλά σταματούσε η ζυγαριά). Και πάλι, όμως, με 60 άλογα δεν μπορούσες να περιμένεις τίποτα παραπάνω από «τάφο». Τα επίσημα στοιχεία έκαναν λόγο για 0-100 χλμ./ώρα σε 18,5 δλ. και τελική 155 χλμ./ώρα. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες αναφορές δίνουν επιτάχυνση στο φάσμα των 20 δλ. και τελική γύρω στα 150 χλμ./ώρα. Σημείωση: όλα αυτά μόνο με τον οδηγό παρόντα. Δεν υπάρχει λόγος να φανταστούμε πώς θα πήγαινε με 5 επιβάτες και φουλ μπαγκάζια.
Η ανταπόκριση που έλαβε από το αγοραστικό κοινό, επιβεβαίωσε πως οι Τσέχοι δεν τα υπολόγισαν σωστά. Ο αρχικός στόχος ήθελε τουλάχιστον 100.000 Octavia LX, όπως ήταν η ονομασία της έκδοσης, να βρίσκουν αγοραστή το 1998. Με τιμή 336.900 κορώνες Τσεχίας (12.680 σημερινά ευρώ), φαινομενικά είχε όλα τα φόντα να επαληθεύσεις τις προσδοκίες. Η τελική παραγωγή των 61.000 μονάδων, όμως, φανέρωσε πως ο κόσμος δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για ένα οικογενειακό που μπορούσε να αγοράσει φθηνά μεν, αλλά όχι να κάνει τη δουλειά του με αυτό. Η 1.400άρα Octavia των 60 ίππων έμεινε ενεργή μέχρι το 2000, όταν η Fabia (με το ίδιο μοτέρ στη βασική έκδοση) την ισοπέδωσε σε πωλήσεις και ανάγκασε τη Skoda στην απόσυρσή της.
