Η απεργία είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε εργαζομένου, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Το ίδιο και η διενέργεια συζητήσεων με την εργοδοσία, για τη διευθέτηση κάθε ζητήματος. Οι εργάτες της Renault, πάντως, πήγαν τις διαπραγματεύσεις σε άλλο επίπεδο.
Η μονάδα παραγωγής Fonderie de Bretagne βρίσκεται στη Βρετάνη, στα βορειοδυτικά της Γαλλίας. Δραστηριοποιείται από το 1965 και είναι επιφορτισμένη με την παραγωγή μετάλλων και την κατασκευή εξαρτημάτων, για κιβώτια και κινητήρες του Groupe Renault. Το εργοστάσιο αυτό, μαζί με 3 ακόμα, έχει προγραμματιστεί για «λουκέτο», στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης των Γάλλων ενόψει ηλεκτρικής εποχής. Παράλληλα, ανακοίνωσαν πως σκοπεύουν να αποδεσμεύσουν 15.000 εργαζομένους. Κλείσιμο εργοστασίων και μαζικές απολύσεις δεν θα είναι ποτέ καλοδεχούμενες από τον εργασιακό κλάδο, ιδιαίτερα από τους άμεσα επηρεαζόμενους. Για αυτό και οι αντιδράσεις υπήρξαν σφοδρές.
Αυτά, πέρσι το Μάιο. Η Renault έκανε πίσω και διαβεβαίωσε τα 355 άτομα του Fonderie πως δεν αποχωρούσε κανείς, με την προϋπόθεση πως θα βρισκόταν αγοραστής. Κάτι που τελικά δεν συνέβη, με τη γαλλική εταιρία να συνεχίζει της διαδικασίες τερματισμού παραγωγής. Όπως ήταν αναμενόμενο, εργαζόμενοι και σωματείο δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, προχωρώντας εκ νέου σε απεργία. Δεν σταμάτησαν, όμως, εκεί. Έπιασαν κυριολεκτικά ομήρους 12 διευθυντικά στελέχη την προηγούμενη Τρίτη και απειλούσαν πως δεν θα τους απελευθέρωναν, αν δεν μιλούσαν με τα κεντρικά της Renault! Τελικά τους άφησαν να φύγουν το πρωί της επομένης, παρότι to Boulogne-Billancourt δεν επικοινώνησε μαζί τους.
Όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας του σωματείου, Mael Le Goff: «Δεν θέλουν να κάνουν τον παραμικρό διάλογο, οπότε είναι μάταιο να προσπαθούμε. Θέλαμε να τους ρωτήσουμε τι θα μας συμβεί αν πουληθεί το εργοστάσιο και ο νέος ιδιοκτήτης μας θεωρήσει περιττούς, αλλά τίποτα. Περιμένουμε ένα χρόνο, δεν έχουμε καμιά ελπίδα πλέον».
Ένα άλλο μέλος του σωματείου, ονόματι Nicolas Guillemette, ήταν πιο απειλητικός: «Αν είναι να αντισταθούμε για μια τελευταία φορά, να είστε σίγουροι πως θα μείνει αξέχαστη» ήταν τα λόγια του, με αρκετούς στη Γαλλία να φοβούνται γενικευμένες και βίαιες κινητοποιήσεις, στο στυλ του κινήματος των «Κίτρινων Γιλέκων».
