Η ιστορία της Nissan είναι γεμάτη διακρίσεις και μοντέλα με τη δική τους, μοναδική πορεία. Είτε φοράνε τα σήμα τα της ίδιας, είτε της Datsun. To Bluebird είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά, ιστορικά παραδείγματα. Το άγνωστο στα μέρη μας 510 ακόμα ένα, που αποτέλεσε καρπό του Bluebird.
Πριν από 65 χρόνια η Nissan άρχισε να πουλά αυτοκίνητα με το σήμα Datsun στις Η.Π.Α., αρχής γενομένης με το σεντάν 1200, το 1958. Ωστόσο, έχοντας να αντιμετωπίσουν τον ισχυρό εγχώριο και ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, τα μοντέλα της Datsun έδωσαν μάχη για να κάνουν το μεγάλο βήμα στην αγορά της Αμερικής. Ένα βήμα που σηματοδοτήθηκε μια δεκαετία αργότερα, όταν έκανε πρεμιέρα το 510. Ένα μοντέλο με τεχνολογικές επιρροές από τα ευρωπαϊκά και χαρακτηριστικά ασύλληπτα για ιαπωνικό της κατηγορίας, τότε.
Εν έτει 1968 το 510 είχε κινητήρα με επικεφαλής εκκεντροφόρους και ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς, αποτελούμενη από γόνατα ΜακΦέρσον εμπρός και ημι-υστερούντες βραχίονες πίσω. Το θρυλικό στέλεχος της Nissan, ο Yutaka Katayama, γνωστός ως «Mr K» και ευρέως αναγνωρισμένος ως ο «πατέρας» του 240Z, έπαιξε μεγάλο ρόλο στην επιτυχία του 510. Συγκριτικά με τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, ο Katayama έπεισε την ηγεσία της Nissan ότι χρειαζόταν ένα αυτοκίνητο με υψηλότερο πρότυπο σχεδίασης και απόδοσης, εφόσον η ιαπωνική μάρκα ήθελε να επιβιώσει στις εξαιρετικά ανταγωνιστικές συνθήκες της αγοράς των Η.Π.Α. Τι προσέφερε στους υποψήφιους αγοραστές για να τους πείσει;
Εξαιρετικό στήσιμο, που συνδύαζε σπορ χαρακτηριστικά με άνεση, προσεγμένη σχεδίαση, πλήρη γκάμα αμαξωμάτων (σεντάν, κουπέ, πεντάθυρο, τρίθυρο, station wagon) και έναν εντυπωσιακό κινητήρα 1,6 λίτρων, που έστελνε 96 ίππους στον πίσω άξονα. Όλα αυτά σε τιμές σημαντικά χαμηλότερες των Ευρωπαίων αντιπάλων, όπως η BMW 1602. Κάτι που εκτίμησε δεόντως το αγοραστικό κοινό των Ηνωμένων Πολιτειών, καταγράφοντας πάνω από 300.000 πωλήσεις στο σύντομο χρονικό διάστημα των 5 ετών, που έμεινε στην παραγωγή (μέχρι το 1973). Το 1971, το 510 αντιπροσώπευε πάνω από το 40% των πωλήσεων της Nissan στις Η.Π.Α., βοηθώντας τη φίρμα από τη Γιοκοχάμα να τοποθετηθεί δυναμικά στην απαιτητική αμερικανική αγορά και να αναπτύξει το δίκτυο αντιπροσώπων της.
«Οι φίλοι μας έμποροι, με τους οποίους είχαμε μοιραστεί τις δύσκολες στιγμές, μπόρεσαν να εξελιχθούν σε επιτυχημένους επιχειρηματίες», είχε πει ο Katayama σε παλαιότερη συνέντευξή του με την Nissan. «Όμως όλοι τους ήταν πολύ ευγνώμονες και ευχαρίστησαν τη Nissan που τους βοήθησε να έχουν μια τέτοια επιτυχία.»
Το 510 άφησε το στίγμα του και στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, με το αγωνιστικό #46 να κατακτά το πρωτάθλημα SCAA Trans Am στην κατηγορία έως 2.5 λίτρων, το 1971 και το 1972. Τίτλοι που ήταν οι πρώτοι της Nissan σε επαγγελματική διοργάνωση, ανοίγοντας το δρόμο και για άλλες επιτυχίες σε αγώνες πίστας και ράλλυ, με το 510 να κάνει παγκοσμίως γνωστό το όνομα της εταιρίας στο motorsport στερέωμα και να καταγράφει αξιοσέβαστες επιδόσεις σε αγώνες ιστορικών.
Ωστόσο, ίσως το πιο σημαντικό επίτευγμα όλων να ήταν ότι το 510 άνοιξε το δρόμο για τις επόμενες γενιές σεντάν της Nissan, ως το πρώτο σε μια μεγάλη γκάμα τετράθυρων μοντέλων. Οι ρίζες αυτής της επιτυχίας εντοπίζονται στο Datsun 810 Maxima, το οποίο στη συνέχεια εξελίχθηκε στο Nissan Maxima και καθιερώθηκε για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, ως το κορυφαίο σεντάν της εταιρείας.
Σήμερα υπάρχουν τρία μοντέλα 510 στη συλλογή Nissan Heritage: ένα αγωνιστικό Datsun 510 coupe που κατασκευάστηκε από την Brock Racing Enterprises και επέστρεψε στη Nissan μετά την τελευταία αγωνιστική του σεζόν, ένα Datsun 510 sedan του 1972 που αγοράστηκε από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του το 2013 και ένα Datsun 510 wagon του 1972, το οποίο δωρίστηκε στη Nissan σύμφωνα με την τελευταία διαθήκη ενός αρθρογράφου εφημερίδας που είχε φιλικούς δεσμούς με τον Yutaka Katayama.
