H Alfa Romeo έχει παρουσιάσει μερικά από τα ομορφότερα αυτοκίνητα στην Ιστορία. Από το 2005 μέχρι το 2010 κατασκεύασε ενδεχομένως το ομορφότερο παραγωγής που είδαμε, από το 2000 κι έπειτα. Η Brera προκάλεσε ομαδικές ονειρώξεις στους alfisti (κι όχι μόνο), με το απίστευτα σμιλεμένο πίσω μέρος και το επιθετικό εμπρός μέρος, που δημιουργούσε ένα σύνολο πιο φαντεζί ακόμα και από πολλά υπεραυτοκίνητα της εποχής.
Αυτό το σχήμα, ωστόσο, δεν έδρεπε ιδιαίτερα καρπούς πρακτικότητας. Ελάχιστος χώρος για τους πίσω επιβάτες, μικρό πορτμπαγκάζ, γενικά όχι ό,τι ευκολότερο για πάνω από δύο άτομα. Σκοπός της Brera φυσικά δεν ήταν η ευρυχωρία, αλλά η εμφάνιση. Για πρακτικότητα και οικογενειακά καθήκοντα, υπήρχε η 159. Κι αν δεν έκανε η μπερλίνα, επέλεγες τη Sportwagon. Τι γίνεται, όμως, όταν θες τα θελκτικά «καπούλια» της Brera, αλλά και χώρους; Ένας Νοτιοαφρικανός έχει την τέλεια λύση, κυριολεκτικά 2 σε 1.
Ο Brendon M. Scholtz πήρε μια 159 και ένα ιταλικό κουπέ, για να δημιουργήσει τη μοναδική πεντάθυρη Brera στον πλανήτη! Όλα ξεκίνησαν από ένα rendering, όπου ο Scholtz διέκρινε την ομοιότητα στις βασικές γραμμές των δυο Ιταλίδων. Εκεί του μπήκε η ιδέα για την κατασκευή μιας πιο πρακτικής εκδοχής για την Brera. Αγόρασε το πίσω μέρος από ένα τρακαρισμένο αυτοκίνητο, καθώς δεν ήθελε να καταστρέψει ένα λειτουργικό, και εν συνεχεία απέκτησε μια 159 σε πολύ καλή κατάσταση, ως αυτοκίνητο-δότη. Τσιγγουνιές δεν έκανε, καθώς επέλεξε την κορυφαία έκδοση, με τον 3.2 V6 των 260 ίππων και το σύστημα τετρακίνησης Q4. Μετά, άρχισαν τα «κόψε-ράψε».
Ο Νοτιοαφρικανός έκοψε τις δυο Alfa Romeo στο ίδιο σημείο, στο μέσο του πίσω φτερού. Η ουρά της Brera συγκολλήθηκε με άνεση στα μετόπισθεν της 159, ωστόσο το χαμήλωμα της οροφής ώστε να πάρει την κεκλιμένη γραμμή της Brera ήταν πιο δύσκολη υπόθεση. Τελικά, όμως, η πεντάθυρη Brera έγινε πραγματικότητα – και μάλιστα σε πολύ πειστική εκτέλεση, που κάλλιστα την περνάς για εργοστασιακή! Ακόμα λείπουν κάποια στοιχεία, όπως το παρμπρίζ και η αεροτομή, λόγω έλλειψης στη Νότιο Αφρική. Τα δύσκολα πάντως πέρασαν.
