Αυτή τη στιγμή, η Giulia κάνει δουλειά για 3 μοντέλα στην Alfa Romeo: best seller, halo car (εκδόσεις GTA και GTAm) και ναυαρχίδα. Βέβαια στο κομμάτι των πωλήσεων και της γκάμας μοιράζεται τον φόρτο με τη Stelvio, όμως όλοι αναγνωρίζουν πως η «Ιουλία» είναι το πρώτο βιολί στο Μιλάνο. Πραγματική ναυαρχίδα ωστόσο, οι Ιταλοί έχουν να δουν εδώ και 14 χρόνια. Από την τελευταία φορά δηλαδή, που πέρασε τη γραμμή παραγωγής η 166.
Η μεγάλη Alfa παρουσιάστηκε το 1996 και σταμάτησε να κυκλοφορεί το 2007, σηματοδοτώντας το τέλος μιας σειράς λιμουζινών του Gruppo Fiat. Από την Alfetta και την 164, στο Croma και την Kappa -όπου βασίστηκε η 166- οι Ιταλοί είχαν σταθερή και διαχρονική παρουσία στα «σαλόνια» της αυτοκίνησης. H 166 λανσαρίστηκε ως η σπορ αδελφή της Kappa, με διαφορετική ανάρτηση και ριζικά αποστασιοποιημένη εμφάνιση από τις κλασικές γραμμές της Lancia. Το σφηνοειδές εμπρός μέρος με τα μικρά φωτιστικά σώματα, το έντονα ανάγλυφο μοτίβο στο προφίλ και η γραμμή που ενώνει νοητά εμπρός-πίσω φανάρια ξεχωρίζουν ακόμα σήμερα το παρουσιαστικό της πολυτελούς Alfa.
Ένα παρουσιαστικό που κρύβει επιμελώς το μέγεθός του, καθώς δεν φαίνεται για 4.720 χλστ. στο μήκος, ούτε για 2.700 χλστ. στο μεταξόνιο. Κάτω από αυτό συναντάμε την κλασική σειρά Twin Spark, από τα 2 λίτρα και πάνω. Ο βασικός των 155 ίππων ήταν για τους πολλούς, ο 2.0 V6 Turbo Benzina των 205 ίππων για τους γρήγορους (0-100 χλμ./ώρα σε 8,1 δλ., τελική 237 χλμ./ώρα) και ο 3.0 V6 «Busso» των 226 ίππων για τους ρομαντικούς (και τους γρήγορους, 7,8 δλ. ήθελε το 0-100 και στα 243 χλμ./ώρα σταματούσε η επιτάχυνση). Οι φίλοι του ντίζελ είχαν τον προηγμένο 2.4 JTD των 136 ίππων στη διάθεσή τους. Σε αντίθεση με την 164, τετρακίνηση δεν υπήρχε. Οι εμπρός τροχοί φρόντιζαν για το πέρασμα της ισχύος, σε συνεργασία με χειροκίνητο κιβώτιο 5/6 σχέσεων και αυτόματο 4/5 ταχυτήτων.
Ως γνήσια Alfa, απέσπασε τα καλύτερα σχόλια για την οδική της συμπεριφορά. Στον αντίποδα, οι χώροι και η ποιότητα κατασκευής συγκαταλέγονταν στα μείον, όμως συγκριτικά με την γερμανική τριάδα (Audi A6/BMW Σειρά 5/Mercedes E-Class) η εμφάνιση και ο χαρακτήρας διαχώριζαν την 166. Κάτι που αλλοίωσαν οι ίδιοι οι Ιταλοί, στο facelift του 2003. Προκειμένου να την εναρμονίσουν με τη σχεδιαστική ταυτότητα που όριζαν οι 147, 156 και GT, το εμπρός μέρος απώλεσε την αιχμηρότητα, «στρογγύλεψε» και ουσιαστικά άλλαξε ολόκληρο το προφίλ του αυτοκινήτου. Οι παρεμβάσεις στο setup της ανάρτησης προς όφελος της άνεσης και της ποιότητας κύλισης, επίσης δεν βοήθησαν. Η -αναγκαστική λόγω ρύπων- κατάργηση του 2λιτρου τούρμπο, μια από τα ίδια.
Οι πωλήσεις, που ούτως ή άλλως δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές, άρχισαν να παίρνουν την κατιούσα. Η απαξίωση, το ακριβώς αντίθετο. Στα τέλη του 2009, οι Άγγλοι ανακήρυξαν την 166 ως το αυτοκίνητο με τη μεγαλύτερη απαξίωση της χώρας, καθώς μετά από 3 χρόνια μπορούσε να κρατήσει μόλις το 14,4% της αρχικής αξίας! Από το 2007 που αποσύρθηκε, έχουν υπάρξει διάφορες συζητήσεις και φήμες αναφορικά με την εξέλιξη αντικαταστάτη. Σε κάποια φάση, υπό την επήρεια του ντόρου της Giulia, είχε ακουστεί πως υπάρχει το ενδεχόμενο επιστροφής για την Alfetta. Μέχρι σήμερα πάντως, η 166 παραμένει κυριολεκτικά αναντικατάστατη.
