Τα σύγχρονα αυτοκίνητα θυμίζουν διαστημόπλοια σε σχέση με τα -όχι πολύ παλαιότερα- στον τομέα της τεχνολογίας, αλλά και θωρηκτά σε αυτόν της ασφάλειας. Μια ματιά στις επιδόσεις των crash tests, όπου πλέον ξενίζει το γεγονός όταν κάποιο νέο μοντέλο δεν πάρει 5 αστέρια, αρκεί. Αλλά δεν οδηγούν όλοι καινούργια.
Οι περισσότερες μετακινήσεις γίνονται με κατασκευές 10ετίας και άνω. Στα 10,7 έτη ορίζεται ο μέσος όρος ηλικίας των αυτοκινήτων στους δρόμους της Ε.Ε., με κάποιες χώρες να βρίσκονται στα 16 χρόνια και άνω (από τα πρώτα «βιολιά» η Ελλάδα με 16 έτη ακριβώς, πίσω μόνο από Ρουμανία, Εσθονία και Λιθουανία). Κάτι που σημαίνει πως καθαρά αριθμητικά να το πάρουμε, τις περισσότερες πιθανότητες για συμμετοχή σε ατύχημα συγκεντρώνουν αυτοκίνητα παλαιότερης τεχνολογίας. Ειδικά αυτά που έχουν κυκλοφορήσει σε μεγάλους αριθμούς, όπως το Hyundai Getz.
Το κορεατικό σουπερμίνι παρουσιάστηκε το 2003 και στην εποχή του, υπήρξε ένα από τα ασφαλέστερα μοντέλα της κατηγορίας. Τέσσερα αστέρια συγκέντρωσε στις δοκιμές πρόσκρουσης του Euro NCAP, το 2004, με πολύ καλή συνολική συμπεριφορά τόσο στους ενήλικες, όσο και τα παιδιά. Αυτό, όμως, έγινε πριν 17 χρόνια. Τι θα γινόταν σήμερα, αν ένα Getz κατέληγε σε τοίχο με 50 χλμ./ώρα. Αυτή την απάντηση ανέλαβε να δώσει η Dekra, υποβάλλοντας σε crash test ένα ταλαίπωρο Hyundai του 2003. Κι όταν λέμε «ταλαίπωρο», εννοούμε με 270.000 χλμ. και σκουριά σε κάποια σημεία.
Τα αποτελέσματα πάντως, εξέπληξαν ακόμα και τους συνήθως εγκρατείς Γερμανούς. Παρά τα προβλήματα διάβρωσης και τα πάνω από 250.000 χλμ. στο κοντέρ, η συμπεριφορά του Getz δεν απείχε από αυτή όταν ήταν ολοκαίνουργιο! Στα 17 milliseconds από την πρόσκρουση στο σταθερό εμπόδιο, ενεργοποιήθηκαν οι προεντατήρες των ζωνών ασφαλείας και έσφιξαν κατά 10 εκατοστά. Στα 19 millisecondss άνοιξαν οι αερόσακοι, ενώ 37,9 milliseconds χρειάστηκε για να ξαναπατήσει στο έδαφος το πίσω μέρος μετά το «μπαμ». Σημειωτέον, 100 milliseconds διαρκεί το ανοιγόκλειμα του ματιού.
Πεντάλ και τιμόνι δεν δημιούργησαν προβλήματα για την ακεραιότητα του οδηγού, ενώ και τα πόδια του συνοδηγού παρέμειναν ασφαλή χάρις στην υποχώρηση του κάτω μέρους του ταμπλό, από τη μεριά του. Τέλος, οι ζώνες παραμόρφωσης έκαναν τη δουλειά τους και διατήρησαν πρακτικά ανέπαφη την καμπίνα των επιβατών, επιτρέποντας το άνοιγμα των θυρών χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.
