Τα αυτοκίνητα, όπως κι εμείς, δυσκολεύονται με τις ακραίες θερμοκρασίες, είτε μιλάμε για κρύο είτε για ζέστη. Το δεύτερο μας απασχολεί τώρα, καθώς βρισκόμαστε μες το κατακαλόκαιρο και με καύσωνα εν όψει. Καταστάσεις όχι ιδεατές για τον κινητήρα, ιδίως αν μιλάμε για υπερτροφοδοτούμενα σύνολα.
Τα μοτέρ είθισται να χάνουν σε απόδοση με τη ζέστη, αλλά όχι για τον προφανή λόγο: ότι δηλαδή ανεβάζουν θερμοκρασία. Κι αυτό μπορεί να γίνει, καθώς τα υγρά και τα μέταλλα που απαρτίζουν μια μηχανή εσωτερικής καύσης είναι καλοί αγωγοί της θερμότητας, όμως περισσότερο αυτή η συνθήκη μας απασχολεί σε περιπτώσεις υπερθέρμανσης. Αν συγκρίνουμε τα δεδομένα ισχύος ενός κινητήρα μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού, όμως, θα δούμε πως με τις ζέστες είναι μειωμένα. Αν, για παράδειγμα, δυναμομετρήσουμε το ίδιο μοτέρ Νοέμβριο και επαναλάβουμε τη μέτρηση τώρα, σίγουρα θα εμφανιστούν μικρότερα νούμερα τώρα. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η εξήγηση προκύπτει από την απλή χημεία. Ο ζεστός αέρας είναι πιο αραιός από τον ψυχρό, ήτοι λιγότερη περιεκτικότητα σε οξυγόνο. Αυτός είναι ο λόγος που όταν τρέχουμε εν μέσω ζέστης αισθανόμαστε ένα πνίξιμο, αυξάνοντας παράλληλα τις αναπνοές και υποφέροντας τελικά νωρίτερα από λαχάνιασμα. Το ίδιο ακριβώς παθαίνει και ο κινητήρας. Το μείγμα καυσίμου περιέχει λιγότερα στοιχεία οξυγόνου, αλλάζοντας τα δεδομένα της καύσης στους κυλίνδρους και προκαλώντας απώλεια ισχύος. Τα «συμπτώματα» μοιάζουν με την οδήγηση σε μεγάλο υψόμετρο, όπου επίσης δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο για να πληρώσει τους θαλάμους καύσης.
Τα σύγχρονα αυτοκίνητα διαθέτουν πολλαπλούς χάρτες ανάφλεξης και επίπεδα χαρτογράφησης, που φροντίζουν να βελτιστοποιούν -στο μέτρο του δυνατού- την καύση ακόμα και σε ακραία υψηλές θερμοκρασίες. Τα παλαιότερης τεχνολογίας μοτέρ είναι αυτά που υποφέρουν περισσότερο από απώλειες, όπως φυσικά και τα υπερτροφοδοτούμενα που βασίζονται περισσότερο στον αέρα για τη λειτουργία τους, καθώς αραιωμένα είναι και τα καυσαέρια που γυρνούν την τουρμπίνα. Αυτή ήταν η αιτία πίσω από τα συστήματα water injection, που ψέκαζαν νερό στην εισαγωγή του κινητήρα. Εκτός από τη μείωση της θερμοκρασίας, φρόντιζαν για την έξτρα παροχή οξυγόνου έπειτα από τη χημική διάσπαση του νερού.
