Ένα μοτέρ Honda μπορεί να δώσει νέα πνοή σε οποιοδήποτε αυτοκίνητο. Ειδικά αν πρόκειται για Mini Cooper του 1979, που με το ζόρι ζυγίζει πάνω από 600 κιλά.
Μετατροπές με πρωταγωνιστές τα Moris Minor υπάρχουν πολλές, περιλαμβάνοντας μέχρι κινητήρες από Suzuki Hayabusa. Εδώ δεν θα βρούμε κάτι τόσο extreme, ούτε τουρμπίνες, κομπρέσορες, νιτρομπουκάλες και λοιπά «φτιαγμένα». Ένας 1.600άρης κινητήρας Honda, και μάλιστα της σειράς D. Κάτι που σημαίνει πως εδώ έχουμε μόνο έναν εκκεντροφόρο επικεφαλής, πάντα συνοδεία του συστήματος VTEC. Ο λόγος που επιλέχθηκε ο D16 αντί του ισχυρότερου και πιο προηγμένου B16, ήταν καθαρά χωροταξικός. Ο SOHC μπήκε στο μηχανοστάσιο του Mini δίχως πολλές πατέντες, σε αντίθεση με τον DOHC που θα χρειαζόταν μέχρι και τοποθέτηση ξεχωριστού υποπλαισίου.
Μπορεί να υπάρχει διαφορά στην ισχύ, καθώς ο D16 ανακοινωνόταν με 129 άλογα και ο B16 με 150 ή 160, αλλά στην πανάλαφρη «καρότσα» του Mini αρκούν 130 άλογα για να το μετατρέψουν σε «πιστόλι». Στην προκειμένη βρίσκουμε μερικά έξτρα στο μηχανοστάσιο, όπως τετραπετάλουδο και νέα εξάτμιση, που ανεβάζουν την ισχύ στα 138 άλογα. Τόσο, τουλάχιστον, θα πρέπει να περιμένουμε στο στρόφαλο. Γιατί πόσοι από αυτούς τους ίππους καταλήγουν στους τροχούς, είναι θέμα απωλειών και δυναμόμετρου. Ένα πόρισμα που δεν διέψευσε τις προβλέψεις, καταγράφοντας 117 άλογα στις 7.000 σ.α.λ. με τη δεύτερη. Υπεραρκετή δύναμη για ένα τόσο ελαφρύ αυτοκίνητο, που συνοδεύεται από το ανάλογο JDM soundtrack (από το 6.56 του video).
