Η Mercedes G-Class ανανεώνεται ξανά, αλλά αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με αλλαγές στους προφυλακτήρες, τις ζάντες, τον εξοπλισμό, το εσωτερικό ή την προσαρμογή κινητήρων στις εκπομπές ρύπων. Η τελευταία αναβάθμιση των Γερμανών συνιστά μια από τις πιο ριζικές διαφοροποιήσεις, στα 44 χρόνια πορείας του ιστορικού μοντέλου! Κι αυτό χάρη σε μια ανάρτηση, που πρωτογνωρίσαμε σε αυτοκίνητα παραγωγής από τη McLaren.
Η φρεσκαρισμένη τεχνολογικά W464 που λανσαρίστηκε πέρσι, αποκτά το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο σύστημα Kinetic Suspension. Μια διάταξη που καταργεί τις αντιστρεπτικές δοκούς, χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρο-υδραυλικό κύκλωμα για τη ρύθμιση της βύθισης, της απόσβεσης και της σκληρότητας κάθε τροχού ξεχωριστά, σε πραγματικές συνθήκες. Το Kinetic Suspension αναλύει τα δεδομένα πολυάριθμων παραμέτρων, όπως την ταχύτητα, τη γωνία ολίσθησης του τροχού, τη γωνιακή ταχύτητα, τις κινήσεις του αμαξώματος και την ποιότητα του οδοστρώματος, προκειμένου να σετάρει στο βέλτιστο βαθμό κάθε τροχό, αλλά και κατ’ αντιπαραβολή με τη συμπεριφορά των υπολοίπων.
Όταν συμπιέζεται ένας τροχός από τη δεξιά πλευρά, για παράδειγμα, το έμβολο μέσα στο αμορτισέρ εκτείνεται προς τα πάνω και μεταφέρει υδραυλικό υγρό στον απέναντι, προκειμένου να ισοσταθμίσει το rebound. Ο έλεγχος της ακαμψίας των αμορτισέρ εναπόκειται σε δυο συσσωρευτές γεμάτους με άζωτο, που συλλέγουν την περίσσεια του υδραυλικού υγρού και το στέλνουν στις βαλβίδες όπως απαιτείται. Με αυτό τον τρόπο και καλύτερος έλεγχος εξασφαλίζεται, και μεγαλύτερη ελευθερία άρθρωσης λόγω έλλειψης αντιστρεπτικών.
«Προσφέρει μεγαλύτερο εύρος προσαρμογής μεταξύ των προγραμμάτων οδήγησης», δηλώνει ο επικεφαλής ανάπτυξης αναρτήσεων της Mercedes-AMG, Ralf Haug, για να συμπληρώσει: «Μπορούμε να κινούμαστε ευκολότερα και ταχύτερα από το ένα άκρο σκληρότητας στο άλλο, εξασφαλίζοντας καλύτερη κύλιση και αποτελεσματικότερο έλεγχο του αμαξώματος. Είδαμε τι μπορεί να κάνει αυτή η ανάρτηση στα σπορ μοντέλα μας (σ.σ. τη χρησιμοποιούν οι SL και GT), και αμέσως αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσαμε να την αξιοποιήσουμε στα εκτός δρόμου».
Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε αυτός ο τύπος ανάρτησης, ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 2000 από τη Citroen, στο WRC. Τότε, δηλαδή, που το Xsara και ο Loeb άρχισαν να «θερίζουν» τους αντιπάλους. Η FIA απαγόρευσε τη χρήση της, αλλά η παντοκρατορία των Γάλλων ούτε που πτοήθηκε. Στα τετράτροχα παραγωγής βρήκε το δρόμο στις αρχές των 10’s μέσω της -επίσης γαλλικής- Monroe, όταν έκανε πρεμιέρα η McLaren MP4/12 C, για να καθιερωθεί έκτοτε σε ολόκληρη τη γκάμα των Άγγλων.
