Τα αυτοκίνητα επιβαρύνονται με ένα σωρό φόρους, τόσο κατά την αγορά όσο και στη χρήση τους, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για καινούργια ή μεταχειρισμένα. Ένας από αυτούς τους φόρους, ο οποίος έχει παραμείνει χρόνια τώρα με την ίδια ξεπερασμένη λογική, είναι το τεκμήριο. Την προ downsized εποχή και προ εξηλεκτρισμού των κινητήρων, ίσως να είχε κάποια λογική, αφού μετρούσαν τα κυβικά.
Σύμφωνα λοιπόν με πρόσφατη κυβερνητική εξαγγελία για τα εισοδήματα του 2024 (φορολογικές δηλώσεις 2025) θα μειωθούν τα τεκμήρια κατά 30%. Η μείωση των τεκμηρίων των αυτοκινήτων θα εκλογικεύσει ένα συνδεδεμένο με αυτά, παράλογο, ετήσιο φόρο, το «φόρο πολυτελούς διαβίωσης», με βάση πλέον τα 308 ευρώ, αντί 440 ευρώ που ισχύει σήμερα για τα 2λιτρα. Από εκεί και πάνω βέβαια τα ποσά εκτοξεύονται και οτιδήποτε είναι από 2.000 κ.εκ. και άνω αποτελεί απαγορευμένο καρπό. Σίγουρα πρόκειται για μια αναγκαία και απολύτως θετική αλλαγή, όμως δεν παύουν τα τεκμήρια είναι πολλαπλάσια από το πραγματικό κόστος χρήσης (καύσιμα, ασφάλιση, συντήρηση κ.λπ.).
Επίσης, η μείωση αυτή δείχνει για ακόμα μία φορά προχειρότητα. Αντί οι όποιοι υπεύθυνοι να εξετάσουν σε βάθος τα σύγχρονα δεδομένα της αυτοκίνησης, επέλεξαν την εύκολη οδό της μείωσης των τεκμηρίων, αντί να τα καταργήσουν ή έστω να τα προσαρμόσουν με κλίμακες, βάσει των τιμών των αυτοκινήτων. Για παράδειγμα υπάρχουν καινούρια 2λιτρα των 28.000 ευρώ που επιβαρύνονται με «φόρο πολυτελούς διαβίωσης» 440 ευρώ και τεκμήριο 8.800 ευρώ, όταν 1.300άρια που στοιχίζουν 40.000 ευρώ δεν πληρώνουν φόρο πολυτελείας και το τεκμήριό τους είναι 5.200 ευρώ. Αν μάλιστα εξετάσουμε και τα λίγο παλαιότερα 2λιτρα, τότε δημιουργείται ένα τεράστιο χάσμα.
