Οι διαδικτυάκες απάτες δεν αφορούν μόνο τις τράπεζες και τους αμέτρητους τρόπους που εφευρίσκουν οι επιτήδειοι για να βάζουν χέρι στους λογαριασμούς, αλλά και στα αυτοκίνητα. Και δεν μιλάμε για τις κλασικές τακτικές με τις χαμένες προκαταβολές, για οχήματα που δεν υπάρχουν. Πλέον στη φαρέτρα των απατεώνων μπαίνουν και οι ασφάλειες, φέρνοντας άλλον έναν πονοκέφαλο στο καταναλωτικό κοινό.
Οι απάτες με τις ασφάλειες αυτοκινήτου δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς χρόνια τώρα υπήρχαν/υπάρχουν εταιρίες (ευτυχώς έχουν λιγοστέψει) που βάραγαν «κανόνι» και άφηναν μετέωρους τους πελάτες τους. Πλέον, όμως, υπάρχει ένα διαφορετικό πρόβλημα, το οποίο θυμίζει αρκετά όλες τις τακτικές phising. Τις μεθόδους ηλεκτρονικού «ψαρέματος» κοινώς, μέσω emails που κρύβουν κακόβουλα λογισμικά ή απλούστερα, ψευδείς ισχυρισμούς. Στην προκειμένη ισχύει το δεύτερο, καθώς ήδη στη Μεγάλη Βρετανία παρατηρούνται πολλά κρούσματα οδηγών που πέφτουν θύματα καλοστημένων ψεύτικων ασφαλιστηρίων.
Η απάτη έχει την κλασική μορφή του «πολύ καλό για να είναι αληθινό». Email ή SMS καταφθάνει στο υποψήφιο θύμα, διαφημίζοντας πακέτα καλύψεων σε εξευτελιστικές τιμές. Μέσα στην ανάγκη για εξοικονόμηση χρημάτων, όμως, πολλοί τις πιστεύουν. Αφού ανοίξει το μήνυμα με το επίμαχο περιεχόμενο, ο παραλήπτης έρχεται αντιμέτωπος με μια ιστορία περί ασφαλιστών συμβαλλόμενων -τάχα μου- με τις μεγαλύτερες εταιρίες, που μπορούν να εξασφαλίσουν τις προαναφερθείσες τιμές. Η συνέχεια γνωστή: ζητάνε κατάθεση χρημάτων για το ασφαλιστήριο, το οποίο δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια δεν είναι πραγματικό, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις τα θύματα ανέφεραν πως εκτύπωσαν το ανάλογο έγγραφο, για να διαπιστώσουν φυσικά αργότερα πως ουδεμία νόμιμη υπόσταση διατηρεί – κάποιοι ακόμα πιο άτυχοι δε, αφού ενεπλάκησαν σε τρακάρισμα.
Σε κάποια περιστατικά όπου δεν ήταν δυνατές οι online συναλλαγές (κυρίως με ηλικιωμένους), η απάτη έφτασε μέχρι τη φυσική συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο, όπου ο «ασφαλιστής» πήρε τα χρήματα και έδωσε το πλαστό έγγραφο χέρι-χέρι. Οι αστυνομικές αρχές της Μ. Βρετανίας (και οι δικές μας, γιατί αυτού του είδους τα τεχνάσματα δεν αργούν να περάσουν τα σύνορα) εφιστούν την προσοχή στους πολίτες, δίνοντας μερικά απλά σημάδια αναγνώρισης της απάτης:
-Πρώτο και βασικότερο: αν οι παροχές φαντάζουν ονειρικά πλασμένες (μεικτή με 100 ευρώ το εξάμηνο ή το χρόνο, ας πούμε), τότε αυτό ακριβώς είναι.
-Δεύτερον, καμία ασφαλιστική δεν στέλνει μήνυμα που να σε οδηγεί κατευθείαν στη φόρμα συμπλήρωσης του ασφαλιστηρίου. Ακόμα και οι πιο οικονομικές online έχουν οργανωμένα sites, που προσφέρουν αναλυτική περιγραφή των παροχών και όλων των διαδικαστικών.
-Τρίτον, κανένας πραγματικός ασφαλιστής δεν θα προτείνει να βρεθείτε σε πάρκο ή κάτι παρόμοιο για να κάνετε συναλλαγές.
-Τέταρτον, κανένας πραγματικός ασφαλιστής δεν στέλνει μηνύματα ή mail του στυλ «είμαι ο τάδε, έχω διασυνδέσεις με τις δείνα εταιρίες και εξασφαλίζω προγράμματα για ψίχουλα».
-Πέμπτο, ζητάμε πάντα απόδειξη πληρωμής
-Έκτο, αν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία για το ποιόν του ασφαλιστηρίου μας, επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα του Ελληνικού Κέντρου Πληροφορίων μέσω του συνδέσμου https://www.hic.gr/hic/Check_ins.aspx και ελέγχουμε πανεύκολα την εγκυρότητα του συμβολαίου, καταχωρώντας τον αριθμό κυκλοφορίας και το ΑΦΜ.
