Τριάντα χρόνια θα κλείσει φέτος το εξαιρετικά δημοφιλές πρώτης γενιάς Fiat Punto, το οποίο παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1993, αντικαθιστώντας το γερασμένο Uno. Το καλλίγραμμο αμάξωμά του με τις απαλές καμπύλες επιφάνειες, τα πολλά παράθυρα και τα χαρακτηριστικά κάθετα τοποθετημένα πίσω φανάρια, διατηρεί ακόμα και μέχρι σήμερα μια νεανικότητα.
Παραλίγο Renault το Punto
Το πρώτο Fiat Punto κέρδισε τον τίτλο του «Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς 1995» με 370 βαθμούς, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον άμεσο αντίπαλό του, το VW Polo με 292 βαθμούς. Υπεύθυνος για τον σχεδιασμό του Punto, ήταν ο διάσημος Ιταλός Giorgetto Giugiaro. Από τα χέρια του έχουν δημιουργηθεί πολλά αριστουργήματα για πολλές εταιρείες, όπως για τις Alfa Romeo, Audi, BMW, Ferrari, Fiat, Hyundai, SEAT, Saab, Lancia, Suzuki, Volkswagen και Renault.
Για τη γαλλική μάρκα είχε σχεδιάσει τα μοντέλα 19 και 21, ενώ για αυτήν προορίζονταν και το Punto! Ξεκίνησε ως σχεδιαστική πρόταση το 1990 για το πρότζεκτ X57, με στόχο να γίνει το πρώτο Clio. Όμως η Renault απέρριψε τα σχέδια του Ιταλού και ο Giugiaro τα πήγε στη Fiat. Η μάρκα από το Τορίνο τα αποδέχτηκε και έτσι γεννήθηκε το Punto, διαγράφοντας μια λαμπρή καριέρα. Τουλάχιστον οι υπεύθυνοι της Renault δεν θα το μετάνιωσαν, αφού και το πρώτο Clio ήταν όμορφο και έκανε θραύση σε πωλήσεις. Πληροφοριακά, από το 1990 έως σήμερα το Clio έχει φτάσει τις 16 εκατομμύρια πωλήσεις σε περισσότερες από 120 χώρες!
Το μικρό Fiat ήταν διαθέσιμο σε 3θυρο, 5θυρο και κάμπριο και έγινε αμέσως δημοφιλές, προσελκύοντας το κοινό για τον όμορφο σχεδιασμό του εξωτερικά και στο εσωτερικό, την ευρυχωρία, τις χαμηλές του τιμές και την πληθώρα των κινητήρων βενζίνης και πετρελαίου. Οι βασικοί βενζίνης των 1.1 λτ. (55) και 1.2 λτ. (75) κυκλοφόρησαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες, όπως και οι 1.7 Diesel (εκτός Ελλάδας). Στην κορυφή τοποθετούνταν το εκρηκτικό Punto GT με τον 1.4 λτ. turbo κινητήρα των 136 ίππων, ο οποίος μονομαχούσε τότε με τα «Σαξόραλα».
Και κάτι το μοναδικό για την εποχή του
Όμως το πρώτο Fiat Punto είχε και μια καινοτομία για τα δεδομένα της εποχής, που το έκανε να ξεχωρίζει στην κατηγορία του και συγκεκριμένα στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς. Διέθετε ανεξάρτητες αναρτήσεις σε όλους τους τροχούς, αποτελούμενες από τα κλασικά γόνατα ΜακΦέρσον μπροστά, όμως πίσω αντί για ημιάκαμπτο (ή άκαμπτο) άξονα χρησιμοποιούσε τους ημιυστερούντες βραχίονες με τα ξεχωριστά τοποθετημένα ελατήρια και αμορτισέρ υπό κλίση. Η δομή αυτή φρόντιζε να μη μεταφέρονται ταλαντώσεις από τον ένα στον άλλο τροχό και έτσι μειώνονταν οι αναπηδήσεις που παρατηρούνται ακόμα και σε καινούργια αυτοκίνητα με ημιάκαμπτο άξονα.
