Η Renault παρουσίασε πριν λίγες ημέρες το Morphoz. Ένα φουτουριστικό πρωτότυπο που αποτυπώνει την άποψη της εταιρίας για την ηλεκτροκίνηση, σε βάθος 10ετίας. Το αυτοκίνητο ελάχιστη σχέση έχει με μοντέλο παραγωγής, καθώς διαθέτει μέχρι μεταβαλλόμενο μήκος. Η διαμόρφωση του πίσω μέρους, όμως, δεν μπορεί. Κάτι θα σας θυμίζει. Κάτι από το σχετικά μακρινό 1980.
Δείτε ακόμα: Από 16.880 ευρώ το νέο Renault Captur και LPG
Τότε, οι Γάλλοι παρουσίασαν ένα πρωτοποριακό κουπέ μπροστά από την εποχή του. Τη σχεδίαση ανέλαβε ο μετρ των καινοτόμων σχημάτων, Robert Opron, που είχε στο βιογραφικό του τα Citroen CX, GS και SM. Ως βάση χρησιμοποιήθηκε το Renault 18, με το υποπλαίσιο και την ανάρτηση του εμπρός μέρους να προέρχεται από το μεγαλύτερο 20/30. H φίρμα της Boulogne-Billancourt ήθελε να δημιουργήσει ένα ρηξικέλευθο αυτοκίνητο, που να συνδυάζει άνεση grand tourer, κράτημα σπορ αυτοκινήτου και τεχνολογία λιμουζίνας. Η αεροδυναμική απόδοση ήταν εκ των κορυφαίων προτεραιοτήτων, διαμορφώνοντας εν πολλοίς το σχήμα.
Δείτε ακόμα: Η αριστουργηματική Citroen-Maserati SM
Το αμάξωμα του Fuego («φωτιά» στα ισπανικά) εξελίχθηκε κατά μεγάλο ποσοστό στην αεροδυναμική σήραγγα. Γεγονός τόσο σπάνιο για αρχές δεκαετίας 80, ώστε χρίστηκε το πρώτο τετραθέσιο κουπέ στον κόσμο που σχεδιάστηκε βάσει σήραγγας. Ο συντελεστής οπισθέλκουσας κυμαινόταν μεταξύ 0,32 και 0,35 (αναλόγως έκδοσης), επιτρέποντας τη μέγιστη αξιοποίηση των κινητήρων.
Κάτω από το πρωτοποριακό αμάξωμα, τα μοτέρ δεν παρουσίαζαν κάτι το ιδιαίτερο. Η βασική έκδοση 1.4 GLX απέδιδε 64 ίππους, το μεγαλύτερο GTS είχε έναν 1.600άρη 97 ίππων και το GTX έναν 2λιτρο 110 ίππων. Δεν έλειπε η πετρελαιοκίνητη επιλογή, με έναν τουρμποντίζελ 2.1 λίτρων και 88 ίππων, ενώ στην κορυφή τοποθετείτο ο 1.6 Turbo. Η απόδοση έφτανε τους 132 ίππους στις 5.500 σ.α.λ. και τα 200 Nm ροπής στις 3.000 σ.α.λ. Οι επιδόσεις ήταν πολύ καλές, με 9,9 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα και τελική 200 χλμ./ώρα, όμως εκεί που εντυπωσίαζε το Fuego Turbo ήταν στην απαιτούμενη ποσότητα καυσίμου για την επίτευξή τους. Εν έτει 1983, ένα υπερτροφοδοτούμενο κουπέ 1.565 κ.εκ. ήθελε μόλις 5,9 λίτρα/100 χλμ. κατά μέσο όρο!
Δείτε ακόμα: Renault Megane RS VS Honda Civic Type R (+video)
Η αεροδυναμική σιλουέτα του Fuego, ήταν η κύρια υπαίτια για τα 160 χλμ./ώρα τελικής του 1.4 και για τα 180 χλμ./ώρα του TD. Μια επίδοση, δε, που χάρισε στο τελευταίο τον τίτλο του -μέχρι τότε- ταχύτερου ντίζελ στα χρονικά!
Από σχεδιαστικής άποψης, το εσωτερικό ήταν πιο συντηρητικό σε σχέση με το έξω. Προσέφερε άνετους χώρους για τέσσερις επιβάτες, απόρροια των 4.358 χλστ. μήκους και 2.443 χλστ. μεταξονίου (1.692 χλστ. το πλάτος και 1.315 χλστ. το ύψος) Ωστόσο, διέθετε για πρώτη φορά ένα χαρακτηριστικό που σήμερα θεωρείται δεδομένο, ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια αποτελούσε στοιχείο του προαιρετικού εξοπλισμού: χειριστήρια του ηχοσυστήματος στο τιμόνι! Προαιρετικά, το Fuego διέθετε υπολογιστή ταξιδιού, κλιματισμό και ηλεκτρικά ανοιγόμενη υφασμάτινη οροφή. Η μεγαλύτερη προσφορά του Fuego στην αυτοκίνηση και όλους όσους εμπλεκόμαστε με αυτή, ήταν άλλη.
Διαβάστε επίσης: Το Renault Megane RS «ρίχνει» στη Ferrari F50 (+video)
Αν έχετε αυτοκίνητο όχι μακρινής χρονολογίας, το ξεκλειδώνετε πατώντας το κουμπί με το ανοιχτό λουκέτο στο κλειδί. Αντιστοίχως, το κλειδώνετε πατώντας αυτό με το κλειστό λουκέτο. Η εν λόγω αυτονόητη πια κίνηση και τεχνολογία προήλθε από τον Paul Lipschutz, ο οποίος την εξέλιξε και την ενσωμάτωσε για πρώτη φορά στην ιστορία στο μηχανισμό του κεντρικού κλειδώματος του Fuego! Με δυο λόγια, η Renault άναψε τη «φωτιά» του κεντρικού κλειδώματος με τηλεχειρισμό!
Έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1992, έχοντας διατεθεί σε 265.367 αντίτυπα και κατασκευαστεί σε 9 εργοστάσια, μεταξύ 5 διαφορετικών χωρών (Γαλλία, Ισπανία, Χιλή, Αργεντινή, Βενεζουέλα).
