H Renault έχει κατασκευάσει μερικά από τα πιο οδηγοκεντρικά αυτοκίνητα που συναντάμε στο mainstream στερέωμα. Η Renault Sport συγκεκριμένα, από την οποία απορρέουν τα θρυλικά γράμματα «R.S.». Το εμβληματικό Clio Williams είναι δικό της τέκνο, άσχετα με το όνομα της τότε πρωταθλήτριας ομάδας F1 που χρησιμοποιήθηκε σαν «κράχτης». Αυτή ήταν η πρώτη και πιο γνωστή προσπάθεια προώθησης του τμήματος ειδικών αποστολών των Γάλλων. Το Sport Spider από την άλλη, αποτελεί αναμφίβολα την πιο ακραία.
Η δεκαετία του 90 φέρει ανεξίτηλα την υπογραφή της Renault στη Formula 1. Από το 1990 μέχρι το 1997, και συγκεκριμένα το διάστημα ’92-’97, τα μονοθέσια με κινητήρα του Γάλλου κατασκευαστή μονοπώλησαν τους τίτλους. Είτε συνοδεύοντας την Williams, είτε την Benetton, είτε και τις δύο το «Renault» ήταν πρώτο όνομα στη μαρκίζα της κορωνίδας του motorsport, κατακτώντας όλους τις τίτλους Κατασκευαστών και Οδηγών, με μόνη εξαίρεση το πρώτο πρωτάθλημα του Michael Schumacher το 1994 (Benetton-Ford, από την επόμενη χρονιά άλλαξε σε κινητήρες Renault). Μια τέτοια παντοκρατορία, λοιπόν, είχε ανάγκη και το ανάλογο προμοτάρισμα. Το Clio Williams ήταν -και παραμένει- ένα εξαίσιο αυτοκίνητο, ωστόσο περισσότερο φαινόταν η αγγλική ομάδα παρά η Renault Sport.
Το 1995, στην Έκθεση της Γενεύης, οι Γάλλοι παρουσίασαν ένα πρωτόγνωρο για τα δικά τους δεδομένα αυτοκίνητο. Αποκύημα του Project W94, που είχε σκοπό να εξυπηρετήσει τόσο ως αγωνιστικό σε πρωτάθλημα Ενιαίου όσο και ως έκδοση δρόμου, το Sport Spider ήταν κατασκευασμένο από εξωτικά υλικά και πλήρως αφοσιωμένο στην οδηγική εμπειρία. Ένα χρόνο αργότερα, λανσαρίστηκε η έκδοση παραγωγής σχεδόν απαράλλαχτη.
Δείτε ακόμα: Renault 5 GT Turbo «δικάζει» CLA 45 (+video)
Το Spider ήταν το πρώτο μοντέλο που έφερε επίσημα την σφραγίδα της Renault Sport, επιστρατεύοντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Το σασί ήταν κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο και το αμάξωμα από πολυμερές πλαστικό, με τον εξοπλισμό να στερείται ανέσεων όπως υδραυλικό τιμόνι, ραδιόφωνο και καλοριφέρ (εννοείται ούτε λόγος για air condition).
Παράθυρα και οροφή δεν υπήρχαν, ενώ ακόμα και το παρμπρίζ ήταν προαιρετικό! Κατ’ αυτό τον τρόπο, η ζυγαριά έδειχνε μόλις 790 κιλά για τα 3.796 χλστ. μήκους, τα 1.830 χλστ. πλάτους, τα 2.343 χλστ. μεταξονίου και τα μόλις 1.250 χλστ. (με το roll bar) του ύψους. Η πρακτικότητα προφανώς δεν υπήρχε καν στις έγνοιες των μηχανικών, εξ ου και τα 78 λίτρα του χώρου αποσκευών.
Διαβάστε επίσης: Θυμάστε το Renault Fuego;
Ουσιαστικά, μιλάμε για ένα αγωνιστικό -που προέβλεπε κι ο σχεδιασμός- με πινακίδες, στα πρότυπα της Lotus (και μετέπειτα, Caterham) Seven, αλλά και των σημερινών Ariel Atom, BAC Mono κλπ. Η ανάρτηση αποτελείτο από διπλά ψαλίδια σε όλους τους τροχούς. Στο κέντρο και με ενιαία, εγκάρσια διάταξη, ο 2.0λιτρος F7R του Clio Williams και το 5άρι χειροκίνητο κιβώτιο. Οι 150 ίπποι στις 6.000 σ.α.λ. και τα 185 Nm ροπής στις 4.500 σ.α.λ. μπορεί να μην προκαλούσαν αίσθηση ούτε το 1995, όμως το πανάλαφρο αμάξωμα τα έκανε να φαίνονται σχεδόν…διπλά. Τα πρώτα 100 χλμ./ώρα έρχονταν σε μόλις 6,9 δλ. (7,2 δλ. με παρμπρίζ), με την τελική να άγγιζε τα 215 χλμ./ώρα (204 χλμ./ώρα με παρμπρίζ). Σε αγωνιστική μορφή, η απόδοση έφτανε τα 210 άλογα, το 0-100 χλμ./ώρα ήταν υπόθεση 5,8 δλ. και η τελική ακουμπούσε τα 250 χλμ./ώρα!
Η παραγωγή του γινόταν στο εργοστάσιο της Alpine, στη Διέπη – εκεί όπου σήμερα συναρμολογείται ένα άλλο κεντρομήχανο, οδηγοκεντρικό μηχάνημα: η A110. Από το ’95 μέχρι το ’99, κατασκευάστηκαν κοντά στα 1.800 Sport Spider. Έκτοτε, τα Renault RS έχουν εξελιχθεί σε εικονίσματα για τους θιασώτες της οδήγησης, καταρρίπτοντας ρεκόρ πίστας και υπηρετώντας στην εμπροσθοφυλακή της απόλαυσης πίσω από το τιμόνι.
