Το σύστημα αυτόνομης πέδησης συγκαταλέγεται πια στο βασικό εξοπλισμό πολλών μοντέλων, από όλες τις κατηγορίες. Πολλοί δεν το θέλουν, άλλοι επικρίνουν τον τρόπο λειτουργίας του, ενώ και η αποτελεσματικότητά του έχει δεχτεί αμφισβητήσεις από δοκιμές ανεξάρτητων φορέων. Όπως αποδεικνύεται, όμως, εκεί που πραγματικά μετράει -στις πραγματικές συνθήκες- το αυτόματο φρενάρισμα κάνει εξαιρετική δουλειά.
Η έρευνα που πραγματοποίησε η οργάνωση PARTS (Partnership for Analytical Research in Traffic Safety, παρακλάδι του NHTSA) έδειξε πως τα επικουρικά συστήματα, και ιδίως η αυτόνομη πέδηση, μειώνουν δραστικά τόσο τα ατυχήματα όσο και τους τραυματισμούς. Οι οπίσθιες συγκρούσεις μεταξύ οχημάτων παρουσιάζουν μείωση 49% όταν είναι παρόν το αυτόματο φρενάρισμα, ενώ ακόμα και όταν δεν καταφέρνει να αποτρέψει το «μπαμ», ελαχιστοποιεί τη δύναμη της πρόσκρουσης. Οι τραυματισμοί μειώνονται κατά 53%, χάρις στην έγκαιρη μείωση της ταχύτητας από την παρέμβαση των ηλεκτρονικών.
Αντίθετα, η παρουσία μόνο της προειδοποίησης επικείμενης σύγκρουσης έχει πολύ μικρότερο αντίκτυπο στην αύξηση της ασφάλειας. Όταν το αυτοκίνητο μόνο ειδοποιεί τον οδηγό αντί να φρενάρει το ίδιο, η μείωση στα ατυχήματα και τους τραυματισμούς δεν ξεπερνά το 16% και 19% αντίστοιχα. Οι αριθμοί δηλώνουν ξεκάθαρα πως η καλύτερη αντιμετώπιση μιας επείγουσας κατάστασης, σε περιπτώσεις που ο οδηγός δεν είναι στο 100% της εγρήγορσης, είναι η λήψη μέτρων από το όχημα και όχι απλά η σήμανση συναγερμού.
Οι παράμετροι της μελέτης καταπιάστηκαν και με την επίδραση των συστημάτων αλλαγής λωρίδας, που επίσης χωρίζονται σε προειδοποιητικά και ενεργητικά. Ο συνδυασμός της προειδοποίησης με τη διατήρηση αλλαγής λωρίδας (ηχητικό/οπτικό σήμα και αυτόματο στρίψιμο του τιμονιού) συνεισφέρουν σε μείωση των συγκρούσεων κατά 8%, με παράλληλη μείωση 7% στους τραυματισμούς. Καμία σχέση με την επιδραστικότητα του αυτόματου φρεναρίσματος, αλλά ευπρόσδεκτη βελτίωση.
