Δίχως αμφιβολία, η Toyota περνάει φάση αναβίωσης. Άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «δεύτερη νιότη», καθώς μετά από μια περίοδο αφοσίωσης στην υβριδική τεχνολογία, οι Ιάπωνες παρουσιάζουν το ένα σπορ μοντέλο μετά το άλλο.
Η Supra επανήλθε στην 5η της γενιά, το πνεύμα της Celica GT-Four μετενσαρκώθηκε στο GR Yaris, αυτό της T-Sport ετοιμάζεται για το GR Corolla, η ίδια η Celica μπορεί να λείπει αλλά έχουμε το GT86 -του οποίου η 2η γενιά εξελίσσεται. Όλη η «παλιοπαρέα» μαζεμένη. Πλην ενός.
Το MR2 ήταν το τελευταίο που μας άφησε από την «παλιά» Toyota, το 2007, και μετά από 23 χρόνια καριέρας. Και μπορεί να έμεινε στην Ιστορία ως εργαλείο οδηγικής απόλαυσης, αλλά και ένα από τα πιο δύστροπα αυτοκίνητα στον χειρισμό -ιδίως η 2η γενιά του-, όμως η Toyota δεν είχε κατά νου κάτι τέτοιο όταν το δημιουργούσε!
Δείτε ακόμα: Πώς στέκεται το Toyota GR Yaris δίπλα στην Celica GT-Four;
Πίσω στο 1976, οι μηχανικοί του Αΐτσι ήθελαν να δημιουργήσουν ένα ευχάριστο στην οδήγηση και οικονομικό αυτοκίνητο. Όχι απαραίτητα sportscar, ούτε με πολύ καλές επιδόσεις. Ευχάριστο, ευέλικτο και με χαμηλά έξοδα συντήρησης. Ένα παγκόσμιο και fun to drive kei car, αν προτιμάτε. Στις δοκιμές εξέλιξης, μηχανικοί και δοκιμαστές άρχισαν να απολαμβάνουν όλο και περισσότερο το project. Κάτι που οδήγησε στην ολοκληρωτική μετατροπή του όλου εγχειρήματος σε καθαρόαιμη μηχανή οδήγησης, επιστρατεύοντας ακόμα και πιλότους της Formula 1 (τον Dan Gurney συγκεκριμένα) ως συμβούλους στησίματος!
Τελικά, το 1984 εμφανίστηκε το MR2 – «Mid-engine, Rear-wheel-drive, 2-seater» ή ελληνιστί κεντρομήχανο, πισωκίνητο, διθέσιο. Μεταξύ οδηγού-συνοδηγού και πίσω άξονα πήρε θέση ο 1.600άρης 4A-GE της Corolla AE86, στέλνοντας 124 ίππους (116 με καταλύτη) στους πίσω τροχούς μέσω 5τάχυτου χειροκίνητου κιβωτίου και κινώντας τα 950 κιλά του αμαξώματος με περισσή άνεση: 8,4 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα, περίπου 16 δλ. για το 400άρι και τελική που άγγιζε τα 185 χλμ./ώρα. Επιδόσεις κατά πολύ καλύτερες των παρόμοιας φιλοσοφίας Fiat X1/9 και Pontiac Fiero.
Δυο χρόνια αργότερα προστέθηκε κομπρέσορας και ο κωδικός 4A-GZE στο μοτέρ, με την απόδοση να ανεβαίνει στα 147 άλογα στις 6.400 σ.α.λ. και τα 186 Nm ροπής στις 4.400 σ.α.λ. Οι επιδόσεις του ιαπωνικού targa έγιναν καταιγιστικές, με τα πρώτα 100 χλμ./ώρα να έρχονται σε 7-7,5 δλ. και την τελική να ξεπερνά τα 200 χλμ./ώρα. Κάπου εκεί άρχισαν να γίνονται οι πρώτες αναφορές για την δυσκολία στο χειρισμό του.
Και εντάθηκαν με την παρουσίαση της 2ης γενιάς. Η βασική έκδοση του W20 κυμαινόταν από 140 μέχρι 160 άλογα (αναλόγως αγοράς), προσφορά των 2λιτρων 3S-FE και 3S-GE, ενώ στην κορυφαία GT-S έφτανε στα 220. Εκεί, ο μηχανικός υπερσυμπιεστής έδωσε τη θέση του σε έναν κλασικό καυσαερίων και απογείωσε τις επιδόσεις: το 0-100 χλμ./ώρα κατέβηκε στην περιοχή των 6,5 δλ. και η τελική ανέβηκε σε αυτό των 240 χλμ./ώρα. Όπως και με την πρώτη γενιά, η Toyota επιστράτευσε οδηγούς αγώνων από τα κορυφαία πρωταθλήματα πίστας (F1, NASCAR, Le Mans) για το fine tuning ανάρτησης και πλαισίου, έχοντας αυτή τη φορά εξαρχής κατά νου την εξέλιξη ενός καθαρόαιμου sportscar. Κάτι που (παρα)κατάφερε.
Το MR2 και ιδιαίτερα το GT-S, έγινε συνώνυμο της «χειρουργικής» οδικής συμπεριφοράς. Σασί και ανάρτηση μετέφεραν αυτούσιες τις εντολές του οδηγού – είτε τις σωστές, είτε τις λάθος. Κατά συνέπεια, το κεντρομήχανο Toyota απευθυνόταν σε ανθρώπους που κατείχαν το «άθλημα».
Η 3η γενιά ήρθε το 1999 και λάνσαρε μια σειρά από αλλαγές. Για πρώτη φορά κάμπριο, 6τάχυτο και αποκλειστικά ατμοσφαιρικό, το W30 ουσιαστικά σηματοδότησε την επιστροφή στις ρίζες. Μικρότερο σε μέγεθος από το προηγούμενο και ελαφρύτερο, με τις επιδόσεις να περνούν σε δεύτερο πλάνο μεν, αλλά να παραμένουν σε πολύ καλό επίπεδο. Ο 1.800άρης 1ZZ της απλής Celica απέδιδε 140 ίππους, εξασφαλίζοντας σε συνδυασμό με τα 996 κιλά (στα 1.200+ είχε φτάσει το MK2) επιτάχυνση 7,9 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα και τελική 210 χλμ./ώρα. Η συμπεριφορά εξακολουθούσε να απευθύνεται σε γνώστες, ελέω και της δομικής φιλοσοφίας (κεντρομήχανο γαρ), όμως ήταν σαφώς πιο «συμπονετική» εν συγκρίσει με τον προκάτοχο.
Διαβάστε επίσης: Όταν η Toyota Supra «έδερνε» τον ανταγωνισμό (+video)
Ενδεχόμενο MR2 MK4 δεν αποκλείεται, για να ξεκινήσουμε από τα καλά μαντάτα της κατακλείδας. Ο Tetsuya Tada, επικεφαλής εξέλιξης της Supra και εκ των «μεγάλων κεφαλιών» της Gazoo Racing, έχει δηλώσει πως η Toyota θέλει 3 καθαρόαιμα σπορ μοντέλα στην γκάμα της – όχι σπορ εκδόσεις, όπως το GR Yaris. Αυθύπαρκτα μοντέλα. Αυτή τη στιγμή έχουμε τα δύο: Supra και GT86. Η 2η γενιά του τελευταίου, δε, αποτελεί προτεραιότητα για τους μηχανικούς. Οπότε το νέο MR2 δεν απασχολεί τους Ιάπωνες, προς ώρας. Όμως θέση στην γκάμα και θέληση, υπάρχουν…
