Όσοι κυκλοφορούσαν ή γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’80 θα θυμούνται ένα ιαπωνικό σεντάν, με δυο παραλληλόγραμμα φωτιστικά σώματα εμπρός-πίσω και απλοϊκές γραμμές. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, σε κίτρινο χρώμα και με την ταμπέλα «ΤΑΞΙ» στην οροφή. Tο Datsun Bluebird!
Δείτε ακόμα: Ποια καινοτομία είχε το Datsun Cherry του 1970;
Από το 1981 και μέχρι τα μέσα των 90’s, τα Bluebird (κωδικός 910) κατέκλυζαν τους ελληνικούς δρόμους. Γνήσιο τέκνο της ελληνικής μηχανουργίας, καθώς κατασκευαζόταν στο Βόλο και τις πρότυπες εγκαταστάσεις της ΤΕΟΚΑΡ, το τετράθυρο Datsun έγινε κατευθείαν φρενήρης επιτυχία στη χώρα μας. Μάλιστα, η έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου σχεδόν συνέπεσε με την απελευθέρωση των πετρελαιοκίνητων ταξί στην Ελλάδα. Τον Φλεβάρη του ’80 ξεκίνησε η συναρμολόγηση αυτοκινήτων στο Βόλο, το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους οι τότε υπουργοί Συγκοινωνιών και Ενέργειας (Γεώργιος Παναγιωτόπουλος και Στέφανος Μάνος αντίστοιχα), ανακοίνωσαν την απόφαση για την μερική άρση της απαγόρευσης πετρελαιοκίνητων στην Ελλάδα. Ι.Χ. και φορτηγά μέχρι 4 τόνους υπάγονταν στο παλαιό καθεστώς.
Δείτε ακόμα: Γιατί τα παλιά ταξί Toyota λέγονται Corona;
Για να δοθεί άδεια κυκλοφορίας πετρελαιοκίνητου επιβατικού αυτοκινήτου δημοσίας χρήσεως, όμως, έπρεπε να καταβληθεί εφάπαξ ειδικό τέλος υπέρ του Δημοσίου, ύψους 70.000 ή 100.000 δραχμών, ανάλογα την έδρα του οχήματος!
Το Bluebird ήρθε ως «μάννα εξ ουρανού» για τους αυτοκινητιστές. Με μήκος 4.350 χλστ. και πλάτος 1.540 ήταν ιδανικό για τις ανάγκες της πόλης, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα 4 (και περισσότερους, στην ανάγκη) επιβάτες. Κάτω από το καπό υπήρχε ένας ατμοσφαιρικός τετρακύλινδρος ντίζελ 1.952 κ.εκ., απόδοσης 63 ίππων στις 4.600 σ.α.λ. και 116 Nm «μέγιστης ροπής στρέψης» στις 2.400 σ.α.λ. Για τα δεδομένα της εποχής, τα αεριζόμενα δισκόφρενα εμπρός και το 5άρι χειροκίνητο κιβώτιο ήταν είδηση. Τα 22 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα όχι τόσο, όμως η τελική ταχύτητα των 140 χλμ./ώρα ήταν αξιοπρεπέστατη για τα 1.150 κιλά του βάρους. Το ίδιο ίσχυε για τα 7,3 λίτρα/100 χλμ. της μέσης κατανάλωσης.
Το πισωκίνητο, ελληνικό (το λέμε και αναστενάζουμε) σεντάν μάχονταν καθημερινά απέναντι στις Mercedes W223, τα Toyota Carina και τα VW Jetta, συνθέτοντας μαζί τους το μωσαϊκό των ελληνικών δρόμων επί 80’s. Η τροπολογία της κυβέρνησης επέτρεπε την αλλαγή μοτέρ, με αρκετούς κατόχους Ι.Χ. Bluebird να αντικαθιστούν τον βενζινοκίνητο 1.6 και να μετατρέπουν το αυτοκίνητο -κατόπιν καταβολής του ανωτέρω τέλους- σε ταξί.
Διαβάστε επίσης: Σας έχει λείψει το Nissan Sunny;
Και μπορεί στην Ελλάδα να το γνωρίσαμε κυρίως με τον 2λιτρο ντίζελ, τις δερματίνες στο σαλόνι και τις χαρακτηριστικές αλυσίδες καλυμμένες σε λάστιχο μεταξύ των εμπρός καθισμάτων, και αποκλειστικά σε τετράθυρο αμάξωμα, όμως στο εξωτερικό το Datsun κυκλοφορούσε επίσης σε κουπέ και station wagon εκδόσεις. Υπήρχε μάλιστα υπετροφοδοτούμενη βερσιόν, με το όνομα Turbo SSS-E/G. Ο 1.800άρης κινητήρας απέδιδε 135 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και 196 Nm στις 3.600 σ.α.λ., επιταχύνοντας στα 100 χλμ./ώρα από στάση εντός 9,2 δλ. και φτάνοντας μέχρι τα 190 χλμ./ώρα τελικής.
Δείτε ακόμα: Ξενάγηση στα άδυτα της ΕΛΒΟ (+videos)
Η αγωνιστική εκδοχή του, κέρδισε και πρωτάθλημα! Το 1982, δυο εργοστασιακά Bluebird Turbo κατέκτησαν την πρώτη θέση στους Κατασκευαστές του Αυστραλιανού Πρωταθλήματος Αντοχής!
