Οι ζάντες είναι από τα πιο βασικά στοιχεία για την εμφάνιση του αυτοκινήτου, όπως ακριβώς είναι τα παπούτσια για τη δική μας. Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί πανέμορφα «πατούμενα», λίγες φορές είναι η αλήθεια άσχημα σχέδια, και αρκετές αμφιλεγόμενα. Αυτό που τοποθετεί αρκουδάκια και κοάλα στις τέσσερις γωνίες ως τροχούς, ωστόσο, είναι με χαοτική διαφορά το πιο περίεργο σε αυτοκίνητο παραγωγής, όντας πιο ανεξήγητο και από πολλές ζάντες σε πρωτότυπα.
Η αλλόκοτη αυτή επιλογή αποτελούσε μέρος του έξτρα εξοπλισμού, αλλά και της τρέλας των 90’s, στο Mazda 121 2ης γενιάς. Το μικρό ιαπωνικό σεντάν ήταν ούτως ή άλλως από τα πιο χαριτωμένα σχήματα της εποχής, ακόμα και στις βασικές εκδόσεις με τις σιδερένιες ζάντες χωρίς τάσια. Τα «μπιρμπιλωτά» φανάρια μπροστά, η κλίση α λα τρούλος της οροφής και το γεμάτο καμπύλες αμάξωμα, σε συνδυασμό με το κόμπακτ μέγεθος (3.800 χλστ. μήκος, 1.655 χλστ. πλάτος), χάριζαν στο 121 ένα ασύγκριτα «γλυκούλι» παρουσιαστικό. Για όσους ήθελαν το απόλυτο «γούτσου» σε τέσσερις τροχούς, ο δείκτης «χαριτωμενιάς» εκτοξευόταν στο άπειρο με την επιλογή της ζάντας-αρκουδάκι.
Διαθέσιμη στις πλουσιότερες εκδόσεις και σε ορισμένες αγορές, το εν λόγω σχέδιο δεν έμοιαζε απλά με αρκουδάκι – ήταν αρκουδάκι σε ζάντα. Σε μια πεντάκτινη διάταξη (κεφάλη, δυο χέρια, δυο πόδια) και καλύπτοντας σχεδόν ολοκληρωτικά τα φρένα (δισκόφρενα εμπρός, εννοείται ταμπούρα πίσω), αρχικά την πέρναγες για τάσι. Όταν ερχόσουν πιο κοντά διέκρινες τις δισκόπλακες από πίσω (τα ταμπούρα δεν φαίνονταν) και συνειδητοποιούσες ότι αυτό ενώπιον σου, ήταν τροχός ελαφρού κράματος και όχι πλαστικό κάλυμμα σε σιδερένιο. Ακόμα και αυτό, όμως, δεν ήταν το πιο «κουφό» σχέδιο που μπορούσες να επιλέξεις.
Σε ακόμα λιγότερες αγορές και για λίγα κομμάτια, διατέθηκε η έκδοση Koala Edition. Όπως λέει το όνομα, και λαμβάνοντας υπόψη τις προαιρετικές ζάντες-«αρκουδάκια» των υπόλοιπων εκδόσεων, οι αλλαγές του 121 Koala αφορούσαν αποκλειστικά στη διαμόρφωση των τροχών κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του συμπαθέστατου μαρσιποφόρου.
