Τη σήμερον ημέρα, τούρμπο και ηλεκτρικοί κινητήρες δεσπόζουν στην αυτοκινητοβιομηχανία. Το ίδιο ισχύει για τις ναυαρχίδες των εταιριών. Πλέον οι πληθωρικοί V8 και V12 των παλαιότερων λιμουζινών, οδεύουν ταχύτατα προς εξαφάνιση. Κάπου μακριά, από το 1991, η Mercedes S-Class W140 παρακολουθεί και χαμογελάει χαιρέκακα…
Η τρίτη γενιά της κορωνίδας του «Αστεριού» λογίζεται από πολλούς, ως η καλύτερη Mercedes της Ιστορίας. Ένα αυτοκίνητο με τέτοια προσοχή στη λεπτομέρεια, την ποιότητα κατασκευής και την μηχανολογική αρτιότητα, που κόστισε 1 δις δολάρια η εξέλιξή του και καθυστέρησε το χρονοδιάγραμμα κατά 18 μήνες. Μία καθυστέρηση που οδήγησε στην παραίτηση του τότε αρχιμηχανικού της Mercedes, Wolfgang Peter. Αυτή η ψυχαναγκαστικά προσεγμένη κατασκευή, λοιπόν, έγινε το άρμα εξέλιξης ενός εκ των πιο ακραίων κινητήρων που δεν εμφανίστηκαν ποτέ στην αυτοκίνηση!
Δείτε ακόμα: Γιατί είχε δύο πίσω κεραίες η Mercedes S-Class;
Στην κορυφή της γκάμας, τοποθετείτο η 600 SEL. Κάτω από το καπό της, ο 6λιτρος V12 των 390-410 ίππων. Όμως 5.987 κ.εκ. και δυο πλευρές από 6 κυλίνδρους δεν ήταν αρκετούς για τους Γερμανούς. Στο κυνήγι της τελειότητας και του μηχανολογικού Έβερεστ (αλλά και της εξέλιξης ενός 7λιτρου V16 από τη BMW), τα κεντρικά της Στουτγκάρδης έδωσαν την έγκριση για την εξέλιξη ενός μοτέρ-«μαμούθ», με τελικό στόχο τα 8 λίτρα και τους 18 κυλίνδρους! Πολύ καλά διαβάσατε. Μια δεκαετία πριν την παρουσίαση του W16 της Bugatti Veyron, η Mercedes ήθελε να κατασκευάσει έναν 18κύλινδρο κινητήρα.
Η πρώτη σκέψη ήθελε τον «Λεβιάθαν» να βασίζεται στον M120, προσαρτώντας μισό μοτέρ ακόμα πάνω του: τους μισούς κυλίνδρους από τον 6λιτρο V12 πάνω σε αυτόν. Όμως η χωροταξία πολύ απλά το καθιστούσε ανέφικτο. Οπότε επιλέχθηκε η έτερη πατέντα: τρεις 6κύλινδροι εν σειρά σε έναν! O Μ103 της W124 260E ήταν ο καλύτερος υποψήφιος, με 2.6 λίτρα και 160 ίππους. Τα τρία σύνολα ενώθηκαν σε έναν κοινό στρόφαλο και εγένετο ο 8.0 W18! Τα σχέδια ήθελαν απόδοση 490 ίππων στη βασική έκδοση των 2 βαλβίδων ανά κύλινδρο (36βάλβιδο) και 680 στην κορυφαία 85βάλβιδη (5 ανά κύλινδρο)! Από τη σύγχυση που προκαλούν οι αριθμοί, καταλαβαίνουμε το πόσο δύσκολο εγχείρημα ήταν.
Ακόμα σημαντικότερα, το πόσο κοστοβόρο. Η W140 ήδη ήταν πολύ ακριβή στην κατασκευή, συμπαρασύροντας την τιμή αγοράς (+25% σε σχέση με την W126 που αντικαθιστούσε). Το τμήμα marketing θεωρούσε πως ο 6λιτρος V12 ήταν υπεραρκετός για την κορυφαία έκδοση, ενώ ο 8λιτρος 18κύλινδρος δεν μπορούσε να υποστηρίξει παράλληλη δράση σε αγωνιστικό project. Η Mercedes κατασκεύασε 85 πρωτότυπα δοκιμών, όμως το εγχείρημα ακυρώθηκε. Κανένα από τα μεγαλειώδη αυτά κινητήρια σύνολα δεν διασώζεται, απλούστατα γιατί δεν υπάρχουν πια! Οι Γερμανοί τα αποσυναρμολόγησαν όλα μόλις ματαιώθηκε το πρόγραμμα, υπό το φόβο διαρροής στους ανταγωνιστές.
Διαβάστε επίσης: 190E 2.5-16V Evo II: Ο λύκος της Mercedes (+video)
Σήμερα, η μόνη απόδειξη της -παρολίγον- 800 SEL είναι τα σχέδια του κινητήρα και ένα πρώιμο σκίτσο από το πώς θα διαμορφώνονταν η γκάμα, αν τελεσφορούσε η εξόχως φιλόδοξη προσπάθεια. Κτηνώδης W140 εμφανίστηκε, πάντως, με τη μορφή της πανίσχυρης Brabus SV12 7.3 S και τον V12 των 7.3 λίτρων κάτω από το καπό (ο ίδιος κινητήρας που συναντάμε στο Pagani Zonda), με απόδοση 585 ίππους, 0-100 χλμ./ώρα σε 4,9 δλ. και τελική 314 χλμ./ώρα!
Δείτε ακόμα: Πόσο κάνει μια Brabus 800 – Mercedes-AMG GT 63;
Πιο νορμάλ -για τα δεδομένα της Brabus- η 6.9, με τον V12 στα 6.867 κ.εκ. και την ισχύ να αναφέρει 509 άλογα στις 4.800 σ.α.λ./690 Nm στις 3.700 σ.α.λ., χαρίζοντας 0-100 χλμ./ώρα σε 5,7 δλ. και τελική «μόλις» 304 χλμ./ώρα.
