To αυθεντικό Dodge Charger, της δεκαετίας του 60 και ειδικότερα το R/T του ’69, είναι από τα πιο εμβληματικά αυτοκίνητα στην Ιστορία. Οι Αμερικανοί μπορεί να το μετενσάρκωσαν σε σεντάν, όμως όλοι γνωρίζουμε πως Charger είναι ένα.
Δείτε ακόμα: Σπάνια Mustang Boss βρέθηκε μετά από 40 χρόνια!
Το ίδιο ισχύει για την ειδική έκδοση Daytona. Μπορεί να την ξέρετε και ως Plymouth Superbird. Ξεχωρίζει για το ειδικά εξελιγμένο αεροδυναμικό πακέτο, με το ανασχεδιασμένο εμπρός μέρος και μία από τις μεγαλύτερες αεροτομές που τοποθετήθηκαν ποτέ πίσω! Το Charger Daytona εξελίχθηκε για το πρωτάθλημα NASCAR, με το αμάξωμα να περνάει από δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα -που δεν ήταν σε αφθονία στα 60’s- προκειμένου να συνδυάσει κάθετη δύναμη και ει δυνατόν χαμηλότερο συντελεστή οπισθέλκουσας. Το ζητούμενο ήταν να αναπτύσσει το αυτοκίνητο υψηλές ταχύτητες, αλλά να μπορεί να τις διατηρεί κιόλας στις οβάλ πίστες.
Τα Daytona και Superbird αποδείχθηκαν τόσο γρήγορα, ώστε οι ιθύνοντες άλλαξαν τους κανονισμούς και απαγόρευσαν τα αεροδυναμικά βοηθήματα. Πριν συμβεί αυτό, το «φτερωτό» Charger έγινε το πρώτο αυτοκίνητο στα χρονικά του NASCAR που έσπασε το φράγμα των 200 μιλίων/ώρα (322 χλμ./ώρα), με τον Buddy Baker στο τιμόνι
Σήμερα, η έκδοση δρόμου κοστίζει το λιγότερο 200.000 ευρώ σε δημοπρασίες, με τα αγωνιστικά να κοστολογούνται μέχρι 1 εκατομμύριο! Η Dodge μπορεί να αναβίωσε τα Charger και Challenger, όμως δεν πήρε το ρίσκο με το Daytona. Ο Steve Mirabelli, αντίθετα, ανέλαβε μόνος του το δύσκολο έργο. Και το έφερε εις πέρας.
Διαβάστε επίσης: Corvette Z06 μας μεταφέρει πίσω στο 1953!
Κάθε λεπτομέρεια του αυθεντικού, από τους αεραγωγούς στα εμπρός φτερά, τη θέση των καθρεπτών, τις εσοχές στις πόρτες, η διαμόρφωση του κάτω μέρους των πάνελ και φυσικά το αεροδυναμικό πακέτο, έχει μεταφερθεί με απίστευτη πιστότητα. Ως βάση επιλέχθηκε ένα Challenger SRT8 του 2010, με τον 6.2 HEMI V8 να αποδίδει 425 ίππους και να συνδυάζεται με 5άρι αυτόματο κιβώτιο. Συμπτωματικά -ενδεχομένως και όχι- η απόδοση είναι ταυτόσημη, με αυτή του κορυφαίου Daytona και τον Magnum V8 των 7.2 λίτρων κάτω από το καπό. Η μετατροπή διήρκεσε 4 χρόνια, όμως το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει με το παραπάνω τον κόπο, το χρήμα και τον χρόνο που επενδύθηκαν σε αυτή.
