Το Μουντιάλ βρίσκεται στην τελευταία του μέρα, με τον τελικό μεταξύ Γαλλίας και Αργεντινής να δεσπόζει, αλλά και να δίνει την καλύτερη πάσα στο ανοιχτό γήπεδο προς απάντηση μιας διαχρονικής απορίας.
Οι παρατηρητικοί θα το έχουν προσέξει εδώ και χρόνια, ενδεχομένως να αναρωτιούνται κιόλας. Σε κάθε τηλεοπτική μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα, όταν ο σκηνοθέτης δείχνει πλάνα από τους πάγκους, βλέπουμε μπάκετ καθίσματα. Δεν είναι κάτι νέο, καθώς οι περισσότεροι σύλλογοι που αγωνίζονται στην πρώτη κατηγορία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (Superleague συμπεριλαμβανομένης) διαθέτουν πάγκους, διαμορφωμένους σε μοτίβο σπορ αυτοκινήτου. Μάλιστα, το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές συνεντεύξεις τύπου. Δεν έχετε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά και από πού ξεκίνησε αυτή η μόδα;
To Αutogreeknews.gr αποδεικνύει την πληρότητά του ως παίκτης και καταπιάνεται (και) με το αθλητικό ρεπορτάζ, προκειμένου να βγάλει την ασίστ στην λύση της διαχρονικής απορίας.
Όπως γίνεται διακριτό σε κάθε «παγκίτικο» πλάνο οποιουδήποτε μεγάλου πρωταθλήματος, η συντριπτική πλειοψηφία των καθισμάτων είναι από την Recaro (υπάρχουν και εξαιρέσεις, με κυριότερες τις Sparco και OMP). H γερμανική εταιρία πρακτικά αποτελεί μονοπώλιο στην προμήθεια των ομάδων, διατηρώντας συνεργασία με ονόματα-κολοσσούς όπως οι Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ Μπορούσια Ντόρτμουντ και πολλούς ακόμα συλλόγους. Κάτι απολύτως αναμενόμενο, καθώς η Recaro ήταν αυτή που ξεκίνησε το «κίνημα του μπάκετ», 26 ολόκληρα χρόνια πριν.
Το 1994 ξεκίνησε να προμηθεύει την Kαϊζερσλάουτερν, η οποία τότε άνηκε στην ελίτ της Μπουντεσλίγκα έχοντας στις τάξεις της παίκτες όπως ο Αντρέας Ράινκε, ο Αντρέας Μπρέμε και ο Μίροσλαβ Κάντλετς. Μάλιστα οι δυο μεριές είχαν κοινά στοιχεία και από διοικητικής άποψης, καθώς ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Recaro, Ούλριχ Πουτς, κατείχε θέση και στο διοικητικό συμβούλιο της δευτεραθλήτριας Γερμανίας. Κάτι που, όπως αποδείχθηκε, έμελλε να αλλάξει το τοπίο στο μέρος που κανένας ποδοσφαιριστής δεν θέλει να περνάει την καριέρα του.
Τα καθίσματα που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε ήταν είτε τα κλασικά μονοκόμματα που συναντάμε στις εξέδρες ορισμένων γηπέδων, είτε κανονικοί πάγκοι (εξ ου και το όνομα) – πολλές φορές δίχως καν πλάτη! Ό,τι χειρότερο για τη μέση σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, ενδεχομένως με την εξαίρεση των παλιών τσιμεντένιων κερκίδων. Χαρακτηριστικό το πλάνο παρακάτω, από το Μουντιάλ της ίδιας χρονιάς (από αριστερά Τόμας Στρούντζ, Αντρέας Μπρέμε, Καρλ Χάινς Ρίντλε, Στέφαν Κούντζ)
Κάτι που διαπίστωνε κάθε εβδομάδα η μέση του προπονητή της Καϊζερσλάουτερν, Φρίντελ Ράους, με αποτέλεσμα να περνάει το μεγαλύτερο διάστημα του 90λεπτου όρθιος. Ο Πουτς πρότεινε να τοποθετηθεί ένα μπάκετ της Recaro, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με τους πόνους στη μέση του κόουτς.
Αρχικά το προνόμιο ήταν αποκλειστικά του Ράους, με όλη την υπόλοιπη ομάδα να κάθεται κυριολεκτικά στον πάγκο. Σύντομα, όμως, όλος ο πάγκος απέκτησε αισθητική sportscar, κερδίζοντας τον θαυμασμό (και τον φθόνο) των υπόλοιπων ομάδων του γερμανικού πρωταθλήματος (η φωτογραφία από το Fritz-Walter Stadion, έδρα της ομάδας, το 1999. Παρατηρήστε τα κόκκινα μπάκετ)
Ένας φθόνος που τελικά έπιασε τόπο, με την Καϊζερσλάουτερν να υποβιβάζεται το 1996. Μικρό το κακό καθώς την επόμενη χρονιά επέστρεψε δριμύτερη, έχοντας τον «δικό μας» Ότο Ρεχάγκελ στο ηγετικό Recaro και κατακτώντας πανηγυρικά τον τίτλο στη Μπουντεσλίγκα! Περασμένα μεγαλεία, βέβαια, καθώς πλέον αγωνίζεται στην 2η κατηγορία (έχοντας περάσει αρκετά χρόνια και στην 3η). Η παράδοση που δημιούργησε, ωστόσο, συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία πρωταθλητισμού στις μεγαλύτερες διοργανώσεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, έχοντας αμέτρητους φιλάθλους (οι αναπληρωματικοί της Λειψίας εδώ).
Η Recaro εννοείται πως θησαύρισε, καθώς πέρα από την προμήθεια τόσων ομάδων και τα ανάλογα έσοδα, έχει την άνεση να «βαράει» μέσω χορηγιών. Είναι χαρακτηριστικό πως, βάσει Sun, κάθε κάθισμα στους πάγκους των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ κοστίζει 3.500 λίρες (3.780 ευρώ)! Η φωτογραφία περσινή, πριν την μετάβαση στη Nike για την ομάδα του Μέρσισαϊντ.
