Πριν από 40 χρόνια, το Fiat Uno άλλαξε για πάντα τον τρόπο, με τον οποίο τα αυτοκίνητα σχεδιάζονται και κατασκευάζονται. Για να γιορτάσει τα 40α γενέθλια του εμβληματικού μικρού της, η ιταλική εταιρία μας ξεναγεί στο τεχνολογικό χρονικό και τις καινοτομίες του, που έδειξαν το μέλλον για την αυτοκινητοβιομηχανία.
Η πρωτοπορία είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό που συνοδεύει το Uno στα 40 χρόνια ιστορίας του, στοιχείο που έγινε εμφανές ήδη από την αποκάλυψη του μοντέλου στις 19 Ιανουαρίου του 1983, στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ των Η.Π.Α., έναν χώρο άρρηκτο συνδεδεμένο με την κατάκτηση του διαστήματος. Ο χώρος αποτελούσε το ιδανικό σκηνικό για την παρουσίαση ενός αυτοκινήτου, το οποίο επαναπροσδιόρισε τα αυτοκίνητα πόλης, αλλά και την ιστορία της ιταλικής μάρκας.
Με το Uno γεννήθηκε ένα νέο είδος παραγωγής, όπου βασικό στοιχείο ήταν τα ρομπότ. Το Robogate, όπως ονομαζόταν, ήταν ένα προηγμένο σύστημα παραγωγής που σχεδίασε η Comau -μια από τις κορυφαίες εταιρείες αυτοματισμού- το οποίο περιλάμβανε μια εξαιρετικής ακριβείας διαδικασία συγκόλλησης. Το Robogate εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1978 στο εργοστάσιο Rivalta και την παραγωγή του Ritmo, ενώ σύντομα πέρασε και στα εργοστάσια του Mirafiori και του Cassino. Οι νέες διαδικασίες και τα ρομπότ έκαναν την είσοδό τους και στο φουτουριστικό εργοστάσιο Termoli 3, το οποίο κατασκευάστηκε το 1985 για να φιλοξενήσει την παραγωγή του κινητήρα FIRE (Fully Integrated Robotized Engine), συνόλου που έχει συνδέσει άρρηκτα την ιστορία του με το Uno. Σε αυτό έκανε πρεμιέρα το διαμάντι της ιταλικής μηχανολογίας, που έμεινε στην παραγωγή για 35 χρόνια και κατασκευάστηκε σε περισσότερες από 23 εκατ. μονάδες.
Σε σχέση με τους προκατόχους του, ο νέος κινητήρας FIRE ήταν πιο συμπαγής και ελαφρύτερος (μόλις 69 κιλά), απλούστερος στη σχεδιαστική του φιλοσοφία (με 95 λιγότερα εξαρτήματα), πιο σύγχρονος (με εκκεντροφόρο επικεφαλής), περισσότερο αξιόπιστος και με ευκολότερη συναρμολόγηση. Με λίγα λόγια ένα σύνολο με διαχρονική αξία που έγινε συνώνυμο της αξιοπιστίας.
Το ιταλικό μικρό εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις νέες τεχνολογίες, βελτιώνοντας τη διαδικασία παραγωγής και την ποιότητα κατασκευής σε κάθε στάδιο: από τη συναρμολόγηση και τις κολλήσεις, μέχρι τη διαδικασία βαφής. Σημαντικό μέρος της συνολικής επένδυσης που αφορούσε στο project«Uno» αξιοποιήθηκε για τον αυτοματισμό του εργοστασίου. Κάθε ημέρα, μια εντυπωσιακή χορογραφία που ελεγχόταν απόλυτα από υπολογιστές λάμβανε χώρα, με πρωταγωνιστές μηχανικά «χέρια», ανελκυστήρες και πόρτες.
Με το Uno τα σχεδιαστήρια αντικαταστάθηκαν από τα συστήματα CAD (Computer Aided Design). Τεχνολογία που επέτρεψε την επίτευξη κορυφαίας ακρίβειας και ελαχιστοποίηση των ανοχών, σε αντίθεση με τις παραδοσιακές μεθόδους. Η αισθητική ξέφευγε από τα πρότυπα της εποχής, που ήθελαν μια σχεδιαστική γραμμή με επίπεδο καπό και κεκλιμένο παρμπρίζ, προτείνοντας ένα μοτίβο που προσέγγιζε τη λογική του ενός όγκου, όπου το καπό ενωνόταν σε μια ομαλότερη μετάβαση με το παρμπρίζ. Επίσης αφαιρέθηκαν οι εμφανείς υδρορροές πάνω από τις πόρτες, μια καινοτομία για την κατηγορία, ενώ χάρη στα ρομπότ οι κολλήσεις της οροφής επέτρεπαν τη δημιουργία μεγαλύτερων θυρών για ευκολότερη πρόσβαση στην καμπίνα.
Όπως αναφέρει ο Roberto Giolito, σχεδιαστής και επικεφαλής του τμήματος Heritage της Stellantis: «Το Fiat Uno αποτελεί ένα αρχέτυπο, το οποίο αντέγραψαν πολύ ανταγωνιστές και άνοιξε το δρόμο για την παρουσίαση νέων προϊόντων. Παρ’ όλο τον σκληρό ανταγωνισμό, η FIAT συνέχισε να αποτελεί τον ηγέτη στην κατηγορία, αλλά και να καινοτομεί σε σταθερή βάση, σε σημείο που λίγο αργότερα θα παρουσίαζε μια έκδοση με κινητήρα Turbo και ηλεκτρονικό ψεκασμό, αλλάζοντας τα δεδομένα για τα hot hatches».
Η καινοτόμος προσέγγιση του Uno επιβραβεύτηκε από τους κριτικούς το 1984, όταν ανακηρύχθηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς, ενώ το κοινό φρόντισε να το τοποθετήσει στην εμπορική κορυφή όλων των εποχών για τη Fiat, με περισσότερες από 8,8 εκατομμύρια πωλήσεις σε σχεδόν 30 χρόνια καριέρας (1983-1995 στην Ευρώπη, έως το 2014 σε χώρες της Λατινικής Αμερικής).
