Κάθε ένας από εμάς δυσκολεύτηκε κάπου όταν μάθαινε να οδηγεί. Όλοι χρειαστήκαμε χρόνο μέχρι να το βρούμε με τις αλλαγές ταχυτήτων και, κυρίως, το κλώτσημα του αυτοκινήτου στο άφημα του συμπλέκτη. Το παρκάρισμα επίσης ήταν πρόκληση, ειδικά σε ανηφόρα, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την παντελώς άχρηστη (και παράνομη) οπισθογωνία. Πόσα από αυτά θα απασχολούν μαθητές και δασκάλους οδήγησης στο μέλλον; Μπορεί και κανένα, βάσει των όσων πιστεύει η GM.
Ο αμερικανικός κολοσσός κατέθεσε μια ρηξικέλευθη -και αρκετά αμφιλεγόμενη- πατέντα, για αυτόνομα αυτοκίνητα σχολών οδήγησης! Κόντρα στους επικριτές της αυτόνομης κίνησης, που την αντιμετωπίζουν ως καταληψία της οδήγησης και μέσο αφαίρεσης ελευθεριών από τον άνθρωπο στο τιμόνι, η General Motors θεωρεί πως η ρομποτική τεχνολογία μπορεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά, αλλά και εκπαιδευτικά. Σύμφωνα με την πατέντα, το αυτοκίνητο-δάσκαλος αξιολογεί και κατευθύνει τον μαθητευόμενο οδηγό, δίχως εκείνος να κινδυνεύσει ποτέ λόγω εσφαλμένου χειρισμού. Πώς γίνεται αυτό;
Το αυτόνομο (λόγου χάρη το Chevrolet Bolt, που δοκιμάζεται με αντίστοιχα συστήματα) έχει τον έλεγχο της κίνησης, αλλά σε παραλληλία με τον οδηγό. Ο άνθρωπος δίνει κανονικά εντολές σε τιμόνι και πεντάλ, αλλά αν δεν είναι σωστές το όχημα απλά δεν τις εκτελεί. Μετά το πέρας του μαθήματος, το λογισμικό παραθέτει τη βαθμολογία του οδηγού και το κατά πόσο εναρμονίστηκαν οι χειρισμοί του, με τα δεδομένα ορθής οδήγησης που έχει αποθηκευμένα η κεντρική μονάδα. Η παρεμβατικότητα του αυτοκινήτου ποικίλει, ανάλογα με το επίπεδο του μαθητευόμενου. Στο πρώτο μάθημα, για παράδειγμα, το όχημα έχει τον πλήρη έλεγχο και ο οδηγός στην ουσία δίνει εντολές «στον αέρα». Στο τέλος, το αυτοκίνητο του δίνει έναν ψηφιακό έλεγχο με τη βαθμολογία σε κάθε επιμέρους τομέα (φρένο, γκάζι, ταχύτητα αντίδρασης, τιμόνι, εγρήγορση κλπ). Αν οι «βαθμοί» είναι καλοί, τότε σταδιακά παραχωρείται ο έλεγχος στον μαθητευόμενο μέχρι να φτάσει στο σημείο, όπου το αυτοκίνητο λειτουργεί επικουρικά στις εντολές του.
Η GM θέλει, δηλαδή, να κάνουν τα αυτοκίνητα ό,τι οι δάσκαλοι με τα βοηθητικά πεντάλ και το τιμόνι– αλλά σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Το ερώτημα που αυτόματα εγείρεται, ωστόσο, είναι το εξής: πόσο θα θέλει στο φινάλε ένας νεαρός ή μια νεαρά να οδηγεί, όταν ακόμα και κατά την εκμάθηση της ίδιας, της διαδικασίας (δεν μιλάμε για τέχνη στην προκειμένη) της οδήγησης, το αυτοκίνητο θα τα κάνει όλα;
