Πριν 30 χρόνια, τον Ιούνιο του 1989, η Opel παρουσίασε τον αντικαταστάτη του Manta. Ένα αυτοκίνητο που έμοιαζε βγαλμένο από τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας που εικονογραφούνταν στους κινηματογράφους της εποχής, συγκριτικά με μοντέλο που αντικαθιστούσε. Ένα σχήμα που ακόμα και σήμερα, γυρνάει κεφάλια και προκαλεί επιφωνήματα θαυμασμού. Το όνομα αυτού; Calibra!
Στα τέλη 80’s-αρχές 90’s τα κουπέ συμβόλιζαν κύρος και επίδειξη τεχνολογίας. Η BMW είχε την 8αρα, η Mitsubishi το 3000GT, η Audi το Quattro (και αργότερα το S2), Nissan Skyline και Toyota Supra, μαζί με το 300ZX, δεν χρειάζονται συστάσεις. Η Opel ήθελε κι αυτή το πέρασμά της από την «πασαρέλα». Και επιστράτευσε την τελευταία λέξη της -τότε- τεχνολογίας για να εντυπωσιάσει.
Δείτε ακόμα: Με ηλεκτροκινητήρα το νέο Opel Corsa OPC
Οι Wayne Cherry και Erhard Schnell χρησιμοποίησαν αεροδυναμική σήραγγα και υπολογιστικά προγράμματα σχεδιασμού (αμφότερα μεγάλα νέα για τα δεδομένα της εποχής), προκειμένου να δημιουργήσουν ένα κομψό, επιβλητικό και πάνω από όλα αεροδυναμικά αποδοτικό σχήμα. Η κατάληξη των μελετών και των προσομοιώσεων, ήταν μια σφηνοειδής σιλουέτα με το όνομα «Calibra» πάνω από το πίσω αριστερό φανάρι. Ο μακρόστενος σχεδιασμός των εμπρός φωτιστικών σωμάτων, η αντίστοιχη εισαγωγή του κινητήρα, η γραμμή της οροφής, το μέγεθος του τρίτου όγκου, το μήκος των προβόλων, ο σχεδιασμός των ζαντών, οι αρμοί, όλα στο κυνήγι ενός ρεκόρ αεροδυναμικής που κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια.
Το Calibra 8V, με τον 2λιτρο των 117 ίππων κάτω από το καπό, πέτυχε συντελεστή οπισθέλκουσας Cd 0,26 εν έτει 1989. Για να αντιληφθούμε το επίτευγμα του τεχνικού team της Opel, αρκεί να αναφέρουμε πως χρειάστηκαν τα εξειδικευμένα Honda Insight και Audi A2 (αμφότερα το 1999) για να καταρρίψουν το ρεκόρ, με Cd 0,25. Μiα επίδοση που είχε ισοφαρίσει η πρώτη γενιά της Mercedes CLA, αν και οι Γερμανοί υποστήριζαν πως υπήρχαν ανακρίβειες στις δοκιμές, καθώς οι ίδιοι υποστήριζαν πως την είχαν μετρήσει στο 0,22. Τελικά έφτασαν σε αυτό το νούμερο με την σημερινή A-Class Sedan, 3 δεκαετίες μετά το ντεμπούτο του κουπέ από το Ρούσελχαϊμ.
Πέρα από την εμφάνιση, το Calibra είχε και την ανάλογη υλικοτεχνική υποστήριξη. Το δεκαεξαβάλβιδο μοτέρ των 2 λίτρων (αυτό με το κόκκινο καπάκι, γνωστό από τα Kadett και Astra GSI) ήταν εξελιγμένο από την Cosworth και απέδιδε 150 ίππους στις 6.000 σ.α.λ., μαζί με 196 Nm στις 4.800 σ.α.λ. Ισχύς που ήταν ικανή για 0-100 χλμ./ώρα σε 8,5 δλ. και τελική 223 χλμ./ώρα. Οι πιο απαιτητικοί είχαν την επιλογή ενός 2.5αρη Ecotec V6 170 ίππων, παρμένο από το Omega. Οι επιδόσεις ήταν πέρα από ικανοποιητικές (0-100 χλμ./ώρα σε 7,8 δλ. και τελική 230 χλμ./ώρα), όμως το παρουσιαστικό «φώναζε» για κάτι παραπάνω. Αρκετές φορές, το ίδιο συνέβαινε και με το πλαίσιο.
Το Calibra βασιζόταν στο πάτωμα του Vectra 1ης γενιάς (ένα πλαίσιο που φιλοξένησε και το μεταγενέστερο SAAB 9-5, μέχρι το 2010 και αποδόσεις έως 250 ίππους) και είχε επικριθεί από τον Τύπο, ως «αδιάφορο», «μονοδιάστατο» και το αρκετά αυστηρό «ανάξιο της εμφάνισης». Μέση λύση δεν υπήρχε. Είτε ήταν αργό με τα 117 άλογα, είτε δεν στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων -από πλευράς οδικής συμπεριφοράς- με τα 150 και τα 177. Οι Γερμανοί αποφάσισαν να κλείσουν στόματα, ενισχύοντας το σασί και προσθέτοντας τετρακίνηση, μαζί με τον C20LET. Έναν 2λιτρο υπερτροφοδοτούμενο 204 ίππων και 281 Nm ροπής, με λειτουργία overboost μάλιστα. Tα πρώτα 100 χλμ./ώρα αποτελούσαν παρελθόν μετά από 6,7 δλ. και η βελόνα του κοντέρ σταματούσε να κινείται στα 245 χλμ./ώρα. Κάπως έτσι, άρχισε να χτίζεται η παράδοση…
Το 2.0 Turbo 4×4 μπορούσε με χαρακτηριστική ευκολία να εκθέσει ισχυρότερους και πολύ ακριβότερους ανταγωνιστές σε οδοστρώματα πέραν του στεγνού, με τον μύθο να αναφέρει πως σε βρεγμένο Nurburgring «έριχνε» στην 850i πάνω από 6 δλ. Μέχρι και σε αγώνες ράλλυ συμμετείχε, κατακτώντας την 1η θέση της κλάσης του (και 9η γενικής) στο Ράλλυ Σαν Ρέμο του 1992, με τον Βέλγο Bruno Thirry πίσω από το τιμόνι.
Διαβάστε επίσης: Νέο plug-in υβριδικό Opel Grandland X με 300 άλογα!
Αγωνιστικά, ωστόσο, οι αναμνήσεις περιστρέφονται γύρω από μια εικόνα: αυτή ενός κτηνώδους κίτρινου-άσπρου-μπλε Calibra, με μηδενική απόσταση από το έδαφος, να επιτίθεται στα κερμπ κάποιας στροφής (στην «ιπτάμενη» φωτογραφία, ο Keke Rosberg). Το V6 DTM έχει ψηφιστεί ως το ομορφότερο αυτοκίνητο του Γερμανικού Πρωταθλήματος Τουρισμού, με τον 2.5αρη V6 της Cosworth να αποδίδει 420-480 ίππους και να στροφάρει μέχρι τις 15.000 σ.α.λ. Oι επιτυχίες δεν έλειψαν, με τον Manuel Reuter να κατακτά τον τίτλο στο Οδηγών και την Opel το Κατασκευαστών, 9 βαθμούς από την Alfa Romeo και την 155 V6 Ti.
