Πόσες φορές δεν βλέπουμε αμαξάρες, και σιωπηρά (ή φωναχτά) λέμε: «πού να το πας αυτό στην Ελλάδα;» Απορία που απορρέει από την ποιότητα (να γελάσουμε και λίγο) της ασφάλτου, η οποία καθιστά παιχνίδι επιβίωσης την οδήγηση αυτοκινήτου με χαμηλοπρόφιλα ελαστικά, μικρή απόσταση από το έδαφος και σφιχτές αναρτήσεις. Αυτοκίνητα σαν το Nissan 350Z, για παράδειγμα.
Το συγκεκριμένο μοιάζει πλασμένο για την ελληνική άσφαλτο, άσχετο που έχει σχεδιαστεί για χώμα και βουνά. Ανάρτηση μεγαλύτερης διαδρομής με κιτ ανύψωσης, χωμάτινα ελαστικά, προστατευτική ποδιά και απουσία προφυλακτήρα εμπρός, αποστάτες στους τροχούς για έξτρα «αέρα» από το έδαφος. Κι αυτά είναι μόνο η αρχή, καθώς το ασημί 350Z συνοδεύεται από ακόμα περισσότερες μετατροπές υπό του αμαξώματος.
Πρώτα και κυριότερα, πλέον δεν είναι 350Z. Το μηχανοστάσιο στεγάζει τον VQ37 του 370Z, που παράγει 333 ίππους και 366 Nm. Ο ατμοσφαιρικός των 3.7 λίτρων συναντάται και στο Infiniti G37, το οποίο ταυτόχρονα προσφερόταν με σύστημα τετρακίνησης. Ένας τέτοιος συνδυασμός χαρακτηρίζει το ασημί 350/370Z των φωτογραφιών, με όλους τους τροχούς να παραλαμβάνουν την ισχύ του εξακύλινδρου μοτέρ. Προκειμένου να χωρέσει το σύστημα τετρακίνησης, ο ιδιοκτήτης του ιαπωνικού κουπέ τοποθέτησε υποπλαίσια, διαφορικά και εξαρτήματα ανάρτησης από το G37, ενώ και οι πλεξούδες των ηλεκτρονικών μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν στην προσαρμογή.
Το αυτόματο κιβώτιο των 6 σχέσεων συνδέει μοτέρ και τροχούς, με τον κάτοχο του αυτοκινήτου να δεσμεύεται για περαιτέρω αναβαθμίσεις στον κινητήρα, προκειμένου να ξεπεράσει τους 300 ίππους στους τροχούς και να αντιπαρέλθει τις αυξημένες απώλειες της μετάδοσης (άρα θα πρέπει να φτάσει τους 350-360 στρόφαλο).
